De binnenplaats van het kasteel van Lourmarin.
Het kasteel van Lourmarin wordt nu gebruikt voor tal van culturele activiteiten, zoals concerten en lezingen. Tevens is er een academie gevestigd waar jongeren een spoedcursus in talen, cultuur en geschiedenis krijgen. Als ik tiener zou zijn, had ik mij daar een paar weken in de zomer uitermate goed vermaakt. Het slot is gewoon open voor publiek en er zijn ook leuke speurtochten voor kinderen.
In het verleden is het niet altijd pais en vree geweest in Lourmarin. Tijdens de godsdienstoorlogen in de zeventiende eeuw koos het dorp de kant van de hugenoten. Dat bleek in 1545 een vrij ongelukkige keuze te zijn, want toen werd het dorp platgebrand door de katholieken. Gelukkig is het vandaag weer allemaal netjes opgeruimd en weer opgebouwd.
Toch zijn er nog steeds brokstukken uit dit bewogen verleden te vinden in het mooie dorp in de Vaucluse. Zo staat er midden in het centrum een protestantse kerk. En hoewel je weet dat Frankrijk een hugenoten verleden heeft, is het als Hollander toch vreemd om zo zuidelijk ineens voor zo’n kerk te staan.
Vlakbij deze kerk staat één van de vele fonteinen die er in Lourmarin staan. Deze is wel één van de leukste. De fontein heeft twee waterspuwers in de vorm van twee hoofden van mannen. De hoofden hebben twee baarden van mos en dat geeft een erg leuk effect.
Bekende inwoners
Een protestante kerk in het zuiden van Frankrijk kom je niet zo snel tegen.
Als je door de straatjes van het dorp loopt en één van de vele galeries bezoekt dan wordt het je wel duidelijk dat hier veel kunstenaars wonen. Ook in het verleden was Lourmarin een geliefde plek voor creatieven om inspiratie op te doen. Beroemde schrijvers als Henri Bosco en Albert Camus hadden hier een huis.
Maar ook nu nog wonen er schrijvers. De meest bekende is de Brit Peter Mayle die bekend is van zijn boek ‘A good year’. Het boek speelt zich af in Menerbes maar is verfilmd in Gordes. De film is trouwens een prima manier om een regenachtige winterdag in Nederland door te komen. Het succes van de boeken van Mayle heeft wel tot gevolg gehad dat een groot deel van het Engelssprekende deel van de wereldbevolking de Luberon als toerist wil bezoeken.
Combe de Lourmarin
Vlakbij het dorp ligt de Combe de Lourmarin. Dit is de geologische grens tussen de Grand- en Petit Luberon. Het vrij smalle dal, of kloof eigenlijk, wordt de basis van een spectaculair landschap met hoge rotsen. Als het niet al te heet is, dan is een wandeling naar deze kloof een aanrader.
Herkenbaar verhaal. Lourmarin ligt hier 10 kilometer vandaan en wij komen er graag. Heerlijke sfeer en je kan er goed eten.