Tag Archief van: Rhône Alpes

Die ****
Een gezellig dorp midden in de Vercors

Het dorpje Die ligt in het departement de Drôme en is een mooi dorp in een geweldige omgeving. Hoewel de Drôme misschien niet de meest populaire vakantieregio is van Frankrijk heb ik veel Frankrijkliefhebbers horen zeggen dat ze graag nog een keer op vakantie zouden willen naar Die. Zelf heb ik het geluk dat mijn Franse schoonfamilie er een vakantiehuis heeft waardoor ik er meerdere keren per jaar te vinden ben.

Geschiedenis

Die is waarschijnlijk in de eerste eeuw na Christus ontstaan. De eerste overblijfselen die zijn gevonden dateren echter uit de tweede eeuw na Christus. De meest aanwezige bezienswaardigheden van het dorp zijn de Gallo-Romeinse muren en de stadspoort ‘Saint-Marcel’ welke dateren uit de derde eeuw. Ook prachtig zijn de Romeinse mozaïeken welke zich bevinden in de oude kapel Saint-Nicolas, een oude privékapel van bisschoppen.

Die

GastBlogger

Lisette gaat van kinds af aan al naar Frankrijk op vakantie. Sinds januari 2018 is ze geëmigreerd en woont zij samen met haar Franse man Maxime in de Drôme.
Op haar blog Tipsfrankrijk.nl deelt zij haar persoonlijke vakantietips. Ook schrijft ze geregeld verhalen over haar leven in Frankrijk.

Rating:

4 van 5 sterren (?)

Locatie:

open in maps

Locatie:

Open in maps

Deze kapel is alleen open op bepaalde dagen in het jaar en enkel via een rondleiding te bezoeken, omdat de overblijfselen erg fragiel zijn. Het historische stadsdeel van Die is erg gezellig met overal kleine straatjes en schattige huisjes. Veel Romeinse opschriften en middeleeuwse sculpturen hergebruikt in de gevels van de huizen.

Die bezoeken

De stadspoort van Die in de Drome Frankrijk

De stadspoort is in de derde eeuw gebouwd.

Je bereikt Die vanaf Valence binnen een uur. De route tussen Crest en Die is een prachtige route welke in de zomerperiode midden door de zonnebloem- en lavendelvelden loopt. Het laatste deel van de route is wat ruiger want je rijdt daar de bergen van de Vercors in. Eenmaal in Die aangekomen kun je parkeren in de buurt van het VVV-kantoor. Er is een grote parkeerplaats welke geheel gratis is.

Persoonlijk vind ik de zaterdagmorgen het leukste moment om Die te bezoeken. Dan is er een gezellige markt en kun je er heerlijk zitten op één van de terrasjes. Er is een erg goede bakker waar je een lekker broodje kunt kopen. Het is trouwens helemaal niet raar om met je broodje van de bakker bij het café ernaast op het terras te gaan zitten. Tip: probeer eens de amandelcroissants, deze zijn gemaakt met amandelpoeder waardoor je een croissant krijgt met spijs erin.

Clairette de Die

Die staat bekent om haar Clairette, een witte licht mousserende wijn welke je zowel droog als zoet kunt krijgen. De zoete wijn is bij ons in de familie favoriet en wordt ieder jaar gedronken met speciale gelegenheden zoals Kerst en Oud & Nieuw. In de buurt van Die zijn verschillende wijnboeren te vinden waar je de Clairette kunt kopen en meer kunt leren van het wijnproces.

Activiteiten in de buurt van Die

Straatje in het stadje Die in de Drome in het zuiden van Frankrijk

Die barst van de mooie straatjes.

Wat Die een volwaardige vakantiebestemming maakt is de omgeving rondom het dorp. Het ligt midden in de Vercors, een prachtig berggebied waar je heerlijk kunt wandelen en de mooiste vergezichten krijgt. Beklim bijvoorbeeld de Trois Becs, een van de hoogste bergtoppen van de Vercors met een adembenemend uitzicht.

Zelf heb ik hem al drie keer beklommen en het verveelt niet! Naast de bergen rondom Die stroomt ook de rivier de Drôme langs het dorp. In de zomer is het daarom heerlijk afkoelen. Wat verderop, in de buurt van Saillans kun je er lekker kunt kanoën en relaxen aan een van de vele strandjes. Op 5 minuten rijden van Die is een gaaf boomklimpark, waar je hoog in de bomen kunt klimmen en vervolgens weer naar beneden kunt tokkelen.

E-Magazine

In bezit een ereader of tablet? Download dan één van de E-Magazine. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.



Downloaden doe je hier >>

Kaart van Die en omgeving


Les plus beaux villages de France
weergeven op een grotere kaart

Oingt: vestingdorp in de Beaujolais **

Voordat we in Oingt arriveren slingeren we ons door de wijngaarden waarbij we besloten om deze in Nederland vergeten wijn maar weer eens te proeven. Een primeur kon ik niet vinden maar de wijn is lekker fris en fruitig en smaakte prima bij de salade die we die avond nuttigen.

Bergkam

Maar terug naar Oingt waar ik niet achter ben gekomen hoe je dat precies in het Frans uitspreekt. Het dorp ligt op een bergkam met een weg aan de noordelijke kant. Hier kan je je auto parkeren maar omdat je door de poort van het dorp kan rijden doe ik dat natuurlijk.

Nadat ik door de krappe straatjes ben gereden ben ik redelijk snel het historische dorp weer uit waar ik een parkeerplaats vind. Terwijl wij naar het centrum wandelen kom we langs de Black Horse Saloon; een restaurant met een cowboy thema met zadels als barkrukken. Spannend natuurlijk maar wel een beetje ‘out-of-sync’ met het Middeleeuwse karakter van het dorp.

Kunstenaars

Een Frans dorp is niet compleet zonder een paar kunstenaars en ook in Oingt wonen en werken er een paar. Het dorp en de omgeving zijn ook knettert inspirerend en in de oude straatjes bekijken we meerdere ateliers waar je de producten van de creatievelingen kan bewonderen en kopen. Er zitten best aardige dingen bij.

De straatjes zijn sfeervol, opgeruimd en de mooie huizen zijn stuk voor stuk goed onderhouden. Zoals eerder gemeld is het dorp ontstaan naast, of misschien beter in, een machtige burcht. Daarvan is niet veel over maar de kerk vormt hier een uitzondering op.

Deze staat op een rots boven het dorpsplein waar aan de andere kant een prachtige ronde toren staat. Naast de poort en de kerk nog een overblijfsel van het kasteel. Terwijl we de smalle trap naar de kerk beklimmen scheuren twee grote Nederlandse SUV’s het plein op waar ze parkeren. De harde muziek dreunt even hard over het plein als de deuren openzwaaien waarbij twee gezinnen volledig in de stijl van de Kardashians verschijnen. Altijd fijn die landgenoten!

Kerkje

Het kerkje is goed onderhouden, klein en prachtig. Naast een paar houten beelden is het vrij somber ingericht maar de verhoudingen en het licht in de kerk kloppen en dat maakt het mooi. Grappig is een grote stronk van een wijnrank waar twee gezichten zijn uitgehakt.

Houten beeld in de kerk van Oingt.

In het kerkje staat een opvallend houten beeld met twee gezichten.

Als we weer naar buiten gaan lopen we even achter de kerk langs waar je een prachtig uitzicht hebt over het landschap. Een mooie plek voor een picknick. Natuurlijk willen we ook op de toren voor een nog beter uitzicht. Om de ingang daarvan te bereiken loop je door een soort steegje waar je het gevoel hebt dat je door iemands tuin loopt. De toren bleek gesloten wegens restauratie werkzaamheden. Dat gold ook voor de Maision Commune.

Nadat we de poort hebben bekeken keren we terug naar de auto. Op de terugtocht bespreken we ons bezoek waarbij we tot de conclusie komen dat het Oingt een prachtig dorp is in een prachtig landschap maar dat er iets ontbreekt.

We kunnen er niet precies de vinger opleggen maar het heeft iets te maken met de perfecte staat van alles. Het asfalt in de straten, de goede staat van de panden; het is allemaal net iets te netjes. Een echt Frans dorp heeft een zekere staat van ontbinding, een goede dosis spinrag hier en daar en een plant die uit het dak van de kerk groeit. Dit geeft karakter en dat mis je hier een beetje.

Pérouges: lopen op de set van een film over de middeleeuwen

Pérouges lag te ver van een spoorweg en kon zo de fabrieken in Lyon niet bevoorraden waardoor het dorp leegliep. Aan het begin van de twintigste eeuw woonden er nog maar negentig mensen in het dorp en werden complete huizenblokken gesloopt. Dankzij een comité en de inzet van enkele kunstenaars werd het dorp uiteindelijk weer helemaal in oude staat hersteld.

Bijzonder is de middeleeuwse tuin die onderdeel is van de Maisons de Princes et de Jean-Escoffier, het plaatselijke museum.

Het dorp Balazuc aan de Ardèche in Frankrijk

Balazuc: schilderachtige straatjes hoog boven de Ardèche

Albertville – Conflans: middeleeuws dorp met Olympisch uitzicht ***

De vallei is vruchtbaar, hier wordt heerlijke witte wijn gemaakt, en ligt op een strategische plek tussen Frankrijk, Zwitserland en Italië. Conflans ligt halverwege het dal en controleert de zuidoostelijke toegang hiervan. Het is niet zo verwonderlijk dat deze plek door de Romeinen is gekozen voor een nederzetting die dankzij handelscontacten met Milaan, Lyon en Vienne in de eerste eeuwen na Christus een bloeiperiode kende. Conflans zelf was hierin slechts van militaire betekenis, de handelsplaats zelf lag ten westen van het huidige Albertville in Gilly sur Isère. Er zijn dan ook weinig Romeins zaken te ontdekken in Conflans maar des te meer middeleeuws want in de veertiende eeuw kende het dorpje wederom een groei en daar is nog veel van te zien.

Bereikbaarheid

Om Conflans te bereiken kan je het best via de N90 rijden en afslaan vlak voordat de weg de Isère over gaat. Neem vervolgens de eerste brug over de rivier en hou die aan je linkerhand. Na een minuut of twee zie je dan aan de rechterkant de weg naar Conflans. Je kan het dorp ook via de andere kant bereiken maar daar is bijna geen parkeergelegenheid.

Poort van Conflans in de alpen bij Albertville

De Porte de Savoie is de ingang tot Conflans

Tijdens ons bezoek was het weer somber maar gelukkig wel droog. Vanaf de parkeerplaats is het flink klimmen om de kleine poort te bereiken. Bij het beklimmen van de trap troffen wij een Belgisch echtpaar met het hoofd in de klimop in een redelijk staat van opwinding. Navraag wees uit dat zij een bijzondere slak hadden gevonden tussen de bladeren van de wingerd. Kennelijk was het uitzonderlijk geval want er werd druk gefotografeerd en telefonisch contact gezocht met de andere leden van de slakkengemeenschap. Conflans is dus ook een uitstekende plek voor slakkenliefhebbers.

Eenmaal door de poort sta je plots in de intieme wereld van het dorp. De hoofdstraat, de Rue Gabriel-Pérouse, leidt je naar het centrale plein. Hier vind je leuke winkeltjes waar ambachtelijke producten worden aangeboden. Opvallend zijn de gesmeden uithangborden die worden gemaakt in de historische smederij in Marthod. Liefhebbers kunnen deze smederij nog bezoeken die enkele kilometers ten noorden van Albertville ligt.

Kerk

Interessant is de kerk die aan je linkerhand verschijnt. De ligging is opvallend en de stijl is niet echt zoals je die in Frankrijk verwacht. De kerk uit de achttiende eeuw staat flink hoger dan de straat en het pleintje ervoor wordt beheerst door twee trappen die zich naar de ingang krullen. Op de gepleisterde gevel zijn schilderingen aangebracht die meer Oostenrijks dan Frans aandoen.

Kerk van Conflans bij Albertville in de Alpen

De kerk van Conflans doet meer denken aan Duitsland dan aan Frankrijk.

Binnen staat een indrukwekkend goudkleurig altaarstuk met redelijk schilderijen in een kleurig geschilderd interieur. Het deed mij denken aan de bouwsels in de Dom in Trier, het is zeker interessant, maar ik kan het niet heel mooi vinden. Wel mooi is de preekstoel waar een houtbewerker helemaal los is gegaan met als resultaat een knap maar ook een prachtig beeldhouwwerk.

Kasteel

Terug buiten besloten wij niet terug naar de hoofdstraat terug te keren, maar een pad te nemen dat achter de kerk loopt. Dit is een leuke route dat ons naar het kasteel, of wat er van over is, bracht. Ooit een machtig bouwwerk die de omgeving beheerste, nu is het een park met een groot terras met een prachtig uitzicht over het dal en Albertville. Een prima plek voor een picknick, te rusten en lekker te genieten.

Park in Conflans, een middeleeuws dorpje in de Franse Alpen

Hier stond ooit een kasteel en is nu een parkje met een prachtig uitzicht op het dal van Albertville.

Op de terugweg komen we langs Grande Place, het bloemrijke centrale plein van het dorp met mooi huizen en een goede fontein. De terrassen maken het plaatje compleet, maar niet voor ons want het begon net te regenen. Het Rode Huis trekt op het plein de meeste aandacht. Dit huis er al sinds de dertiende eeuw en is nu het historische museum van het Alberville. De collectie bestaat uit archeologische vondsten uit de omgeving, oude gereedschappen, ski’s en historische meubelstukken. Als je er zin in hebt zijn dit soort plaatselijke musea best leuk, maar wij hadden even niet zo’n dag.

Albertville

Bij een bezoek aan Conflans ontkom je er eigenlijk niet aan om ook even in Albertville te kijken. De stad zelf is niet zo heel erg interessant maar de plek waar de Olympische Spelen in 1992 zijn gehouden is wel leuk. Ik kan mij de opening nog goed herinneren waar aantrekkelijke dames rondliepen in futuristische pakken van doorzichtbaar plastic ballen. Ik vond het prachtig.

Olympische Park in Albertville waar de openingsceremonie werd gehouden

De mast in het park die een hoofdrol speelde tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in 1992.

De plek van de openingsceremonie is nog te herkennen en vormt nu een onderdeel van een groot park waar allerlei sportieve activiteiten te doen zijn. Dat klinkt bijzonderder dan het is want bij ons bezoek was het koud, regenachtig en vooral heel leeg. Herkenbaar is nog wel de paal waar omheen de opening en sluiting van de Spelen plaats vonden. Even verderop ligt de hal waar het ijshockeytoernooi werd gehouden met daarvoor een enorme stalen bloem waar het vlam brandde. Helaas kan je de hal niet in want die staat op instorten. Een groot bord voor het gebouw meldt dat er wel plannen zijn om de boel te renoveren.

Tegenover de hal lag de schaatsbaan waarvan ik de tribunes direct herken. Nu is het een atletiekstadion want Fransen snappen natuurlijk helemaal niets van lange baan schaatsen. De boel is er nog en wordt nog gebruikt maar daarmee is het wel gezegd; het geheel doet een beetje Oost-Europees aan. Toch de plek historisch want het schaatstoernooi van 1992 is laatste die in de open lucht is gehouden.

Voor de Nederlanders viel het allemaal niet mee. Onze ijskoningin Yvonne van Gennip zakte compleet door het ijs, Leo Visser was meer bezig met zijn carrière als piloot en alleen Falco Zandstra wist zilver te pakken op de 5.000 meter. De Nederlandse mannen werden verder compleet weggereden door de Noorse helden Karlstad en Koss terwijl de dames geen antwoord hadden op het geweld uit de voormalige DDR. Tot de laatste dag dan. Onze Bart Veldkamp reed in een heroïsche rit Geir en Johann Olav naar huis en pakte zo het enige Nederlandse goud in Albertville, op de tien kilometer. Dit bleek het laatste Olympische goud in de open lucht en dat gun ik die Veldkamp wel; wat een held!

Net toen wij het voormalige ijsstadion binnen liepen kregen we te maken met een wolkbreuk, en wat voor één. Hagelstenen zo groot als tafeltennisballen bombardeerden het Olympisch park waarna een belachelijk onweer losbarstte. Het leek wel of Thor nog even gram kwam halen omdat onze Bart het goud voor de neuzen van de Vikingen had gestolen. Ik hou wel van dit soort meteorologisch geweld en het past ook wel bij de redelijke trieste omgeving waar ooit de ogen van de wereld op gericht waren. Nog tien jaar niets doen en ze hebben daar een prachtige ruïne uit de twintigste eeuw. Als je hiervoor gevoelig bent en je bent in de buurt zou je even moeten gaan kijken, het liefst op een regenachtige dag.

Aiguèze: prachtig uitzicht over de rivier de Ardèche ****

Kasteel

De plaatselijke baron bouwde in die tijd een versterkte toren op deze plek tegen de invallen van de Moren die zich op het Iberische schiereiland hadden gevestigd. Hij koos een uitstekende plek voor zijn vesting want deze is aan de kant van de rivier goed verdedigbaar en beschikt over een eigen waterbron. Wie wel eens in het zuiden van Frankrijk is geweest weet dat vers water tijdens de hete zomer geen overbodige luxe is. Deze investering bleek echter overbodig omdat de Saracenen uiteindelijk in het zuiden van de Provence werden tegengehouden en dus nooit zo noordelijk zijn geweest. Toch had de burcht zijn nut voor de baron want het boterde niet zo goed tussen hem de Bisschop van Viviers wat nog wel eens ontaarde in wat schermutselingen.

Tijdens de Honderdjarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk ging het voor Aiguèze pas echt mis. Deze lange oorlog ontstond omdat de Koning van Engeland meende dat hij meer recht op de kroon van Frankrijk had dan de Franse Koning. Deze uit de hand gelopen familieruzie speelde zich af op Frans grondgebied waar de beide partijen uitgebreid gebruik maakten van huurlingen.

Deze plunderende vechtjassen waren een ramp voor het land die tijdens de soms lange vechtpauzes als ZZP-ers avant la lettre hun plundertochten op eigen naam doorzetten. In de tweede helft van de veertiende eeuw was Aiguèze de klos en viel het in handen van zo’n vechtclub waarna de Koning van Frankrijk zich genoodzaakt zag om de vesting met de grond gelijk te maken. Zo gingen die dingen in die dagen. Deze gebeurtenissen worden ieder jaar eind juni nagespeeld met een groot feest en een kleurrijk riddertoernooi. Of dit nu echt een middeleeuwse sfeer geeft is natuurlijk maar de vraag, maar leuk is het altijd wel.

Bloeitijd

Aiguèze ardeche straatje foto onder cc SpitermanDe boel werd pas een eeuw later weer opgebouwd waarna het dorp een betrekkelijk bloeitijd kende. Er werd een kerk gebouwd, die er nog steeds staat maar in de negentiende eeuw onherstelbaar is ‘gerestaureerd’. Er werden prachtige huizen gebouwd en ook die staan er voor een groot deel nog in sfeervolle straatjes, steegjes en rustieke pleintjes. Hier vind je naast de nooit ontbrekende kunstwinkeltjes ook fijne restaurantjes met schaduwrijke terrasjes. Hier kan je genieten van de plaatselijke heerlijkheden waarbij de wijn uit de wijngaarden rondom het dorp niet bij mag ontbreken.

Het kasteel, of wat ervan over is want het is niet helemaal heel meer, is een bezoek waard. De wandeling naar de ruïne begint bij een natuurlijke poort in een krijtrotsen met daarna een voetpad met een ongelofelijk uitzicht over de rivier en de omgeving. Alleen dit pad is een bezoek aan het dorp al waard.

In de omgeving

Het landschap rondom de Ardèche is erg mooi en wordt beheerst door de rivier die zich door de krijtgrond snijdt. Doorgewinterde Frankrijk-gangers herkennen direct de overeenkomsten met de Dordogne. Net als de rivier in het westen van Frankrijk zijn er langs de Ardèche enorme grotten te vinden die door ondergrondse rivieren zijn uitgesleten.

De combinatie van het aangename klimaat, het water en de grotten maken de streek zeer aantrekkelijk. De jaarlijkse (tijdelijke) migratie van miljoenen toeristen naar de Ardèche staat in een lange traditie want het is zeer waarschijnlijk dat hier de eerste menselijke bewoners van Europa zich vestigden. De streek ligt bezaaid met dolmen ofwel Franse hunebedden, archeologische vindplaatsen en er zijn in verschillende grotten zijn muurschilderingen gevonden. In de Grotte Cauvet werd in 1994 muurschilderingen gevonden waarvan de oudste meer dan 30.000 jaar oud zijn. Dat is twee keer zou oud als de schilderingen van Lascaux.

De schilderingen zijn zo bijzonder dat er is besloten om de grot niet open te stellen voor het publiek. Dat is natuurlijk jammer maar er zijn genoeg andere grotten die het bezoeken waard zijn. De bekendste zijn de grotten van Aven d’Orgnac waar ook een prachtig museum over de prehistorie te vinden is.

Boucieu-le-Roi: dorp in het onbekende Ardèche

 Loop gerust de route naar het klooster omhoog en bekijk de 14 staties die het dorp rijk is.
Het heeft zo’n 600 inwoners (zomers), is een aantal jaar geleden grondig opgeknapt, maar heeft niets van zijn Ardèchoise karakter verloren. Op de heuvel in het dorp prijkt het opvallende klooster van Pierre Vigne, dat vandaag de dag als museum gebruikt wordt.

Artistiek

De laatste jaren is Boucieu steeds meer op het toerisme gericht, onder andere door regionale marktjes, maar vooral door kunst. Je vindt deze op onverwachte binnenplaatsjes, waar je vrijblijvend kunt binnenwandelen.

Schilderwerken door Catherine Contamine

Laat je je rijden, of ben je sportief?

Een andere bezienswaardigheid vind je beneden het dorp. Nabij de rivier de Doux en het spoorwegstationnetje houdt er in de zomer een paar keer per week le Mastrou en Le Train d’Ardèche halt. Deze stoomtrein is een aanrader, zeker als je de Gorges d’Ardeche van dichtbij wilt ervaren of als je naar de markt van Lamastre (dinsdag) wilt. Van hieruit gaan er ook een aantal wandelroutes rondom het dorpje. De sportievelingen kunnen ook hun energie kwijt in de Velo Rail. Vanaf Boucieu trap je met z’n vieren met gemak in comfortabele en sportieve karretjes naar Pont de Troye. Op sommige tracés gaat het zelfs erg rap. Menig achtbaan is er niets bij. Bij het  eindpunt aangekomen, brengt de Autorail – een diesel loc – je terug naar Boucieu-le-Roi.

Knorrende magen

De Velo Rail – 12 km boeiende afdaling

Bij aankomst kan je op het station je honger stillen met regionale delicatessen, charcuterie en fruit. En als het zo’n heerlijke warme dag is, loop dan 5 minuten naar de oude Le Pont du Roi (vernoemd naar Philippe le Bel) over de Doux, die hier door het landschap meandert en zorgt voor de hoognodige verkoeling. Of nuttig een helder biertje, rosé of limonade aux fraises bij de bistro (waar je ook ook prima kan eten).

Dorpsuitzicht over het dal van de Doux

Wil je langer in deze streek blijven dan is er binnen een kilometer een camping. Deze biedt het hoognodige voor een aantrekkelijke prijs, geen zwembad, wel de rivier op steenworp afstand. Het dorp Boucieu biedt ook nog enkele Gîtes de France. Zo raak je langzaam bekend met het onbekende.