Tag Archief van: Cevennen

Abîme de Bramabiau **
Grot met waterval als ingang

De meeste grotten in Frankrijk bevinden zich in streken met veel kalksteen. Het water van een ondergrondse rivier slijt een ruimte uit die vervolgens wordt opgeleukt met natuurlijke bouwsels door het water door het plafond komt; stalagmieten en -tieten genaamd. De Abîme de Bramabiau is dat anders want deze grot is door een rivier uitgesleten […]

Om met de naam te beginnen; Abîme de Bramabiau is geen Frans maar Occitaans en het betekent iets van de zingende stier, een interessante naam. Wat een rund nu precies te maken heeft met een grot is mij niet helemaal duidelijk maar het schijnt te maken te hebben met het geluid dat door de waterval bij de ingang van de grot wordt gemaakt. Waarmee direct de vraag wordt opgeworpen welk geluid een stier maakt die zingt. In deze streken kennelijk als een waterval van tien meter hoog.

Abîme de Bramabiau

Rating:

2 van 5 sterren (?)

Locatie:

open in maps

Locatie:

Open in maps
Abîme de Bramabiau is een grot in de streek de Cevennen in het zuiden van Frankrijk. Het is uitgesleten door water dat uiteindelijk door middel van een waterval zijn weg naar buiten vindt. De rivier is in de hele grot aanwezig en omdat er bijna geen water door het plafond sijpelt, zijn hier bijna geen stalagmieten en tieten. Hierdoor ziet de grot er heel anders uit dan je gewend bent.
Ingang van de Abîme-de-Bramabiau

De ingang van de grot met de galerij boven het water

De meeste grotten in Frankrijk bevinden zich in streken met veel kalksteen. Het water van een ondergrondse rivier slijt een ruimte uit die vervolgens wordt opgeleukt met natuurlijke bouwsels door het water door het plafond komt; stalagmieten en -tieten genaamd. De Abîme de Bramabiau is dat anders want deze grot is door een rivier uitgesleten aan de rand van het plateau van Augiole. In tegenstelling tot andere grotten komt er (bijna) geen water door het plafond waardoor de stenen bouwsels niet voorkomen. Hierdoor zijn de wanden mooi strak en glad.

De entree in de grot is spectaculair want je gaat vlak boven de waterval de nauwe spleet in. Deze ingang ligt echter niet aan de weg en je moet er een stukje door de natuur voor wandelen. Dat is zeker geen straf want je loopt door een mooie vallei en tijdens de wandeling hoor je dat je de waterval steeds beter omdat je dichterbij komt.

Wij waren hier in de zomer en dat is natuurlijk niet de meest natte periode. Dat was ook te zien aan het formaat van de rivier en de waterval. Hoewel het nog best een aardige hoeveelheid water was, moet het in andere jaargetijden toch veel indrukwekkender zijn. Foto’s in de brochure lieten dat ook duidelijk zien.

Zoals zo’n beetje alle grotten mag je ook deze niet zonder begeleiding in. Helaas spreekt de gids hier alleen Frans, voor ons niet zo’n probleem maar als je de taal niet zo machtig bent is het misschien een minpuntje.

De grot Abîme-de-Bramabiau in het zuiden van Frankrijk

Op sommige plekken is de grot heel smal.

De grot zelf kom je binnen door over over een (aangelegde) galerij te lopen waar vlak onder je het water water kolkt. Al viel dat bij ons bezoek wel mee, het water stroomde eigenlijk gewoon naar buiten en was er weinig sprake van kolkend water. Evengoed is de entree bijzonder en het deed mij denken aan een scene uit De Zonnetempel van Kuifje.

Vlak voor de grot binnengaat is er nog een waterval waarna je een overdekte kloof binnenkomt. In de smalle ruimte speelt het geluid van het water een veel grotere rol en begin je de naam van de grot meer te snappen, al haal ik er geen zingend rund uit.

De grot is gevormd door het water van de rivier en als je door de kloof loopt zie je hoe mooi het water dat heeft gedaan. De muren zijn prachtig glad en je kan goed de verschillende lagen in het steen zien. Ook kan je goed zien dat op sommige plekken veel meer moeite heeft om zijn weg te vinden.

Naast dit natuurlijke spektakel is de Abîme de Bramabiau voor de geschiedenis een belangrijke plek. Hier begon de vader van de grotexploitatie, Alfred Martel, namelijk zijn carrière. Hoewel het zeker niet de eerste grot is die hij bezocht, was het wel de eerste waar onder zijn leiding een serieuze expeditie werd uitgerust.

Mont Aigoual: het indrukwekkende panorama van de Cevennen ****

Het water valt trouwens niet altijd in vorm van regen maar ook als sneeuw. In de winter kan hier een behoorlijk pak vallen en dat is genoeg om te skiën. Er is dan ook een klein skigebied net onder de top. Langlaufen behoort ook tot de mogelijkheden. Op nog geen honderd kilometer van Montpellier kan je in de winter gewoon lekker skiën. Het is allemaal niet groot, maar het kan toch maar.

Wandelen

Al het water moet natuurlijk weer naar beneden en de hellingen zijn dan ook bezaaid met allerlei stroompjes, beekjes en watervallen. Tel daarbij het dichte woud bij en je hebt een prima wandelgebied. De paden die worden gebruikt door de schapen, de zogenaamde ‘drailles’, zijn hier bijzonder geschikt voor. Er zijn dan ook meerdere routes waarvan ‘Sentier des 4000 Marches‘ de bekendste is. De bergen van De Cevennen zijn misschien de hoogste van Frankrijk, ze zijn wel redelijk steil en dat maken de wandelparcoursen nog redelijk intensief.

Naast wandelen en de auto is de fiets een populaire manier om de berg te beklimmen. Er zijn vier verschillende routes om de top te bereiken waarvan de westelijke de meest uitdagende is; 28,5 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,3 procent. In de Tour de France is dat goed voor een col van de tweede categorie maar echt vaak komt de wielerronde hier niet. De laatste keer dat de Mont Aigoual was opgenomen in de Tour was in 1987.

Toen wij de top bezochten deden we dat met de auto en wel vanuit het zuiden vanaf Le Vigan. Dit is een indrukwekkende klim die je leidt langs tal van afgronden, bossen en bergweides. Het is een prachtige rit die je lekker langzaam moet rijden zodat je er maximaal kan genieten. Hoewel hard rijdend ook leuk zou kunnen zijn, met een schikte auto ten minste.

Weerstation

De top van Mont Aigoual wordt gedomineerd door een groot weerstation dat in de negentiende eeuw is gebouwd. De extreme weersomstandigheden, in de zomer is het hier heet en in de winter koud, was de reden om hier het weer te observeren.

De Renner

Mont Aigoual kennen we in Nederland uit het boek ‘De Renner‘ van Tim Krabbé. Een redelijk dun boekje dat op de middelbare school enorm populair was. Je las hem in een middag uit en hij mocht op je literatuurlijst voor Nederlands. Ik vond het een geestig verhaal waarin de geschiedenis van het wielrennen wordt beschreven aan de hand van de gedachte die de auteur heeft tijdens een wedstrijd.

Vlak voor de klim van de Mont Aigoual krijgt hij in kansrijke positie een lekke band. In de klim zet hij de achtervolging in maar krijgt dan een inzinking. Krabbé acht zichzelf kansloos voor de overwinning maar toch weet hij samen met een andere renner als eerste de top te behalen. In de afdaling naar finish in Meyrueis wordt het duidelijk dat het op een sprint tussen de twee koplopers zal komen. Hierop is Krabbé de hele wedstrijd al mentaal op voorbereid…

Mont Aigoual cevennen berg col top weerstation uitzicht meetapparatuur

Het weerstation is gebouwd in de 1886 en nog altijd in gebruik. Op het dak staan sprieten en andere apparaten die het weer kunnen meten.

Leuk is ook de tentoonstelling die zich in het gebouw bevind. Hier leer je van alles over het klimaat maar het leukst zijn wel de tentoonstelling van honderden foto’s van het weerstation zelf en het leven van de klimatologen die hier werken. Als je op je slippers in de augustuszon staat kan je je niet voorstellen welke Siberische toestanden zich hier in de winter afspelen. Naast de tentoonstellingsruimte is er ook nog een restaurantje waar je iets kan drinken en eten.

Tot slot is er het uitzicht en die is het mooist vanaf de hoogste toren van het weerkasteel. Daar mag je gewoon op, het is zelfs gratis. Wij waren er in de middag van een augustusdag en het uitzicht was echt adembenemend mooi. Hoewel het door de hitte het uitzicht niet helemaal optimaal was hebben we er zeker twintig minuten van het panorama genoten.

Wie optimaal wil genieten moet kan het best in januari of september de top beklimmen. Een andere mogelijkheid in de zomer is om bij zonsopgang bovenop de berg te zijn. Dat is het meest heldere moment van de dag. Al met al is het uitzicht sowieso de tocht naar de top van de Mont Aigoual waard.

Het station is nog altijd in gebruik en dat is te zien aan allerlei meetapparatuur in vorm van ingewikkelde sprieten en kastjes. Nu is het reuze lollig om dingen te bekijken waarvan je geen idee hebt wat het precies doet maar echt leuk zijn de gebouwen. Het is namelijk een soort kasteel met torentjes en kantelen. Hoe ze er opgekomen zijn is een raadsel maar eerlijk gezegd ziet het er wel leuk uit.

La Garde Guérin: burchtdorp in de Cevennen

De verdedigingsmuur van het dorp zijn nog altijd goed te herkennen en de meest zichtbare zijn de overblijfselen van de burcht waarvan een toren en nog wat andere gebouwen overeind staan. Aangezien het dorp op een strategische plaats is gebouwd heb je een prachtig uitzicht op de omgeving die redelijk spectaculair is. Een bordje bij de burcht wijst je de weg naar een plek met nog mooier uitzicht op 15 minuten lopen.

Cirque de Navacelles: dorp in keteldal ****

De reden voor deze rust ligt waarschijnlijk in het feit dat het gebied niet heel toegankelijk is. De weg door de Gorges is op sommige plekke erg smal en net breed genoeg voor één auto en dat zorgt bij tegemoetkomend verkeer voor lastige situaties. Gelukkig is er bijna geen verkeer en heb je er niet zo veel last van. Al had ik het aan stok met een Parijzenaar die mij geen voorrang wilde geven.

Rivier de Vis in Zuid Frankrijk

De rivier de Vis heeft heerlijk helder water. Het is wel heel koud, ook op een snikhete zomerdag is het even schrikken als je erin stapt.

De mooiste plek in de kloof is ongetwijfeld de Cirque de Navacelles. Dit is een indrukwekkend dal van driehonderd meter diep dat in drie fases is ontstaan. Drie miljoen jaar geleden lag hier een gletsjer die een onderdeel was van de ijskap die op het Centraal Massief lag. Nadat de gletsjer zich had teruggetrokken bleef er een keteldal over zoals die bijvoorbeeld ook in de Cantal te vinden zijn.

Rivier

In de tweede fase werd het dal een onderdeel van de loop van de rivier de Vis. Een prachtige naam voor een watertje natuurlijk. Het water van de rivier liep eerst door soort haarspeldbocht in het dal. In het midden ontstond zo een schiereiland dat aan drie kanten door de rivier werd ingesloten. Ongeveer tienduizend jaar geleden veranderde de situatie toen het water besloot niet meer de bocht te gebruiken maar gewoon rechtdoor te gaan. Zo ontstond er een eiland in de rivier dat na verloop van tijd geen eiland meer was toen de rivier verder uitsleet, dieper werd en de oorspronkelijke bocht niet meer door het water werd gebruikt. De oorspronkelijke loop van de Vis droogte op en liet slip achter.

Het resultaat van dit hele proces is een bijzonder fraai dal van ruim driehonderd meter diep met op de bodem Navacelles. Dit dorpje ligt op het voormalige eiland met aan de ene kant de rivier aan de andere drie kanten een brede strook gras waar vroeger het water liep. Vanaf boven is het al een vreemd gezicht, maar eenmaal beneden is het een bizar gezicht, zeker met de enorme rotswanden op de achtergrond.

Woestijn

Ruïne in Cirque de Navacelles

Ruïne in Cirque de Navacelles

De Cirque de Navacelles is op twee manieren te bereiken; vanaf het zuiden over de D130 vanuit Saint Maurice Navacelles en vanaf het noorden over de D713 over het kalkplateau van Blandas. Die laatste route kunnen wij aanraden. Tijdens ons bezoek was het behoorlijk warm en deed het plateau aan als een rotswoestijn zodat je het idee hebt dat je in de opnames van Breaking Bad rijdt. Het passeren van een oude camper maakte het plaatje compleet.

Na een paar scherpe bochten sta je ineens voor een de afgrond van de kloof en dat geeft een onvergetelijk uitzicht. Het is dan ook aan te raden om hier even te parkeren en te genieten van het ‘Les Belvédères de Blandas. De parkeerplaats staat goed aangegeven voordat de kloof kan zien. Nadat je hebt genoten van het uitzicht kan je kiezen om de D713 te volgen en zo rustig in het dal af te zakken. Dat is prima, maar er is ook een andere route die je via een flink aantal haarspeldbochten in één keer naar het dorp brengt. Bij mooi weer is deze weg zeker aan te raden, bij slecht weer zou ik de andere weg kiezen.

Eenmaal op de bodem van het dal parkeer je je de auto, of motor, op de grasvlakte van de voormalige rivierbedding. Het dorpje zelf ligt aan je rechterhand en is zeer compact als een burcht gebouwd. De rivier ligt iets buiten de kern en produceert voordurend het heerlijke geluid van stomend water. Ik kreeg bij het verlaten van de auto direct een gevoel dat dit een bijzondere plek is. Nu zijn er wel mythische verhalen dat dit dal de hoefafdruk zou zijn van een enorm paard, maar dat lijkt toch wel erg onwaarschijnlijk.

Cirque-de-Navacelles-frankrijk-cevennen

Het dorpje is omringd door een grasveld waar oorspronkelijk de rivier liep.

Het gevoel heeft te maken van de ruimte en het decor van deze plek. De wanden van het dal zijn erg hoog en vormen als het ware een gigantisch stadion rondom Navacelles. De rivier zorgt ervoor dat het groener en koeler is in vergelijking met de droge woestenij in de omgeving en tot slot geeft je de grasvlakte van de voormalige rivierloop je het gevoel dat je in een park staat.

Zwemmen in de Vis

Het water van de rivier trekt onmiddellijk en je loopt vanzelf richting het water. Hier wachtte ons nog een aantal verrassingen. Ten eerste is er een uitgebreid botanische tuin waar je heerlijk kan wandelen. Ten tweede bleek de rivier een populaire zwembestemming te zijn. Vlak naast het dorp zijn een aantal kleine watervallen en stroomversnellingen en die volgens de Fransen veilig genoeg zijn om er te zwemmen.

Zwemmen in de rivier de Vis in Cirque de Navacelles

Bij warm weer is het heerlijk zwemmen in het koele water van de rivier de Vis.

Genoeg waterpret dus maar helaas niet voor ons want wij hadden onze zwemspullen niet bij ons al hadden we hier ons zeker een halve dag vermaakt in het water. Voor ons was het lunchtijd en hebben ons stokbrood met Rustique en Jambon de Bayonne in de schaduw langs het water op een prachtige plek opgegeten.

Cirque de Navacelles is een unieke plek waar je als je je zwemspullen bij je hebt prima een dag kan vermaken. Langs de rivier zijn tal van wandelroutes uitgezet waar wij helaas geen tijd meer voor hadden. Een bezoek aan het dal kan je trouwens prima combineren met het Tempeliersdorp  La Couvertoirade of Saint-Guilhem-le-Désert die dicht in de buurt liggen.

Het gebied is tegenwoordig goed te bereiken via de A75 via Millau en het is goed te doen als dagje vanaf de kust bij Montpellier. Het is weer wat anders dan op het strand liggen of als de winkels in Montpellier lopen.

Waar moet ik heen: de bergen in Frankrijk

Frankrijk staat op je shortlist van de vakantiebestemming en de bergen lijken je wel leuk. Kijkend naar de atlas van Europa zie je dat Frankrijk best een groot land is. Het wordt je duidelijk dat je het hele land niet in een weekje kan bekijken. Er moet dus een keuze worden gemaakt. In dit artikel […]