Zo voelt de Elzas redelijk Duits of Zwitsers aan en ook Frans Catalonië heeft meer met Barcelona dan pak hem beet met Bourgondië. En in de streek vlak langs de Italiaanse grens net boven Menton voelen ze zich ook niet zo heel erg Frans.
Dit is een prachtige streek met steile bergen die als het ware uit de Middelandse Zee stijgen en het binnenland intrekken. De rivier de Roya, niet zo’n Franse naam, snijdt hier door de Alpen en doet dat op spectaculaire wijze. De weg en het spoor kunnen niet anders dan het water volgen en dat maakt de Gorges du Roya die loopt tot Tende, een prachtige tocht door diepe kloven en charmante dorpjes. Veruit de mooiste van de dorpen is Saorge, dat tussen Breil sur Roya en Tende ligt.
Saorge is gebouwd tegen een rots aan boven de rivier en lijkt als het ware te hangen boven de kloof. Hierdoor is het dorp bijna onneembaar en bij zo’n strategische ligging denk je direct aan Romeinen. Maar dit dorp is nog ouder dan de Romeinse overheersingen van het gebied en dat maakt het nog indrukwekkender.
Het dorp bestaat uit drie halve ringen die boven elkaar zijn gebouwd tegen de berg aan. Elke ring heeft zijn eigen kerk met bijbehorend pleintje die door een doolhof van nauwe straatjes en steegjes met elkaar verbonden zijn. En dan hebben we ook direct de grootste attractie van het dorp te pakken. Het is werkelijk ongelofelijk hoe dicht de huizen op elkaar zijn gebouwd waarbij de meeste straatjes en trappen overdekt zijn.
Verbazingwekkend is dat het hele dorp nog helemaal niet toeristisch is en nog gewoon in gebruik is. De mensen wonen en werken in een ansichtkaart en het is nog net niet zo dat ze vreemd opkijken van een toerist. Zo was het plein voor één van de kerken bij ons bezoek ingericht als een speelplein voor de kleinste inwoners van Saorge. De boel was afgezet met lage hekken en het stond vol met trapauto’s, steppen en kleine fietsen waar kinderen druk mee aan het spelen waren terwijl de ouders toezicht hielden onder het genot van een glasje.
Er is er ook geen Office du Tourisme in het dorp. Daarvoor moet je naar Breil sur Roya, ook een leuk dorp trouwens, dat elf kilometer zuidelijker ligt. Dat mag de pret natuurlijk niet drukken. Om het dorp te bereiken volg je de D weg langs de Roya richting Tende en sla je af in het dorp Fontan. Nadat je de brug bent overgestoken rij je over een redelijk smalle weg die omhoog voert naar de parkeerplaats. De middag dat wij Saorge bezochten waren de bewoners druk in weer want het was de hele week feest en ‘s avonds was het grote bal.
Eenmaal in de straatjes ben je al snel de weg kwijt want het is een waar labyrint van smalle steegjes, trappen en kleine straatjes. Het is helemaal leuk om er doorheen te lopen. Zoals gezegd zijn er drie kerken met bijbehorende pleinen. Ik heb ze niet allemaal gevonden maar het is ontzettend leuk om door dit dorp te wandelen.
Als je verder wilt wandelen dan is het tochtje naar het klooster een aanrader. Het ligt prachtig tussen de olijfbomen en heeft een zeventiende eeuwse kerk in Italiaanse renaissance stijl. Dat laatste is niet zo gek omdat dit gebied pas in 1948 bij Frankrijk is gekomen als een soort wiedergutmachung voor de Tweede Wereldoorlog. Daarvoor was het Italiaans en voor 1870 hoorde het bij Piemonte. Hier dus geen ‘Mort pour France’ monumenten voor de soldaten in de Eerste Wereldoorlog omdat het gebied in 1914 gewoon niet bij Frankrijk hoorde. Ook in de Elzas is dat zo hoewel ze daar er wel iets op gevonden hebben door alle gesneuvelden oorlogsslachtoffers te noemen waardoor het niet meer uitmaakt welk uniform ze droegen. Daarmee hebben ze natuurlijk ook wel een punt.
Vanaf het terras van het klooster heb je een prachtig uitzicht op het dorp en dat is de wandeling meer dan waard. Wie verder wil kan om de berg wandelen maar je kan ook gewoon weer terug naar het dorp waar je een eerlijk glas wijn kan drinken, met olijven natuurlijk.
cc NicoisDeCoeur
Wij gaan naar deze streek over drie weken en we gaan zeker even kijken bij dit dorp. Dank je voor deze leuke site!