La Couvertoirade ****Dorp van de Tempeliers
La Couvertoirade ligt aan de zuidkant van het Centraal Massief op de hoogvlakte van de Causse du Larzac ten zuidoosten van Millau. Deze vlakte is gemaakt van kalksteen en dat betekent dat het gebied ooit onder water heeft gelegen. De enorme vlakte is ruim 1.000 vierkante kilometer groot en kenmerkt zich door een ruig landschap met woeste rotsen.
La Couvertoirade gezien vanaf het terras voor het kerkje.
Schapen
Ondanks de ongerepte natuur is het niet makkelijk overleven op het Causse du Larzac. Dankzij een hoogte van 500 meter zijn de winters hier guur en koud en op de kalkgrond wil niet heel veel groeien. En zoals bij zoveel arme gronden in West-Europa is de hoogvlakte al sinds mensenheugenis het domein van schapen en herders. Het gebied kent veel verschillende rassen schapen, maar omdat ik daar helemaal geen verstand van heb, ga ik daar verder niet op in.
Ridderorde
In de twaalfde eeuw was het de Johannieter Ridderorde die in dit gebied een kasteel liet bouwen. Deze nederzetting zou later uitgroeien tot een kleine stad; La Couvertoirade. Net als veel andere Ridderorders zijn de Johannieters, ook wel bekend als Maltezers of Hospitaalridders, opgericht om de pelgrims naar het heilige land te beschermen, nadat het tijdens de kruistochten was veroverd op de islamitische rijken.
Een mooi nobel streven en bovendien een prima demografisch ventiel voor het overschot van mannelijke nakomelingen van de adel. Deze was namelijk ontstaan nadat in de vroege elfde eeuw de productie van de landbouw in West-Europa flink was opgeschroefd waardoor er veel meer mensen in leven bleven. De kruistochten, en later de ridderorders, waren dus een prima levensdoel van de tweede en derde zoons van de adel die niet in aanmerking kwamen voor de erfenis van hun vader.
Het kerkhof van La Couvertoirade staat vol met oude graven van Tempeliers.
En zoals iedereen na ‘De Da Vinci Code’ wel weet, waren de ridderorders een soort van vechtclub met een religieus sausje. De leden van de club leefden soms als monniken, hadden vaak geen of nauwelijks persoonlijk bezit en vormden gemeenschappen die zich in het heilige land of de route ernaartoe vestigden.
Eén van deze nederzetting kennen we dus nu als La Couvertoirade. Zoals eerder gezegd ontstond het dorpje rondom een kasteel van de Johannieters dat later werd overgenomen door de Tempeliers. In de vijftiende eeuw werd het dorpje geheel ommuurd. Deze muren staan er nog steeds en zijn in zeer goede staat. Een wandeling over de stadsmuren is dan ook een verplicht nummer bij een bezoek aan dit mooie dorp.
Kerkje
Bijzonder is het kerkje dat onderdeel vormt van de ommuring. Het kerkje is van binnen somber ingericht met hier en daar vreemde objecten en tekens. Door het in verhouding lage plafond heeft de ruimte een intieme en mystieke sfeer waar je bijna kan voelen dat op deze plek veel is gebeurd.
Het interieur van het kerkje in La Couvertoirade.
Gezellige straatjes
In de negentiende eeuw eiste het onvruchtbare land in de streek zijn tol, waardoor steeds meer mensen het dorp in het zuiden van Frankrijk de rug toekeerden. La Couvertoirade dreigde een spookstad te worden en steeds meer panden raakten in verval. Aan het begin van de twintigste eeuw werd het mooie dorpje ontdekt door kunstenaars die het weer opbouwden en de muren restaureerden. Het is een bekend verhaal dat voor meer dorpen in Frankrijk geldt. Saint Cirq-Lapopie werd ook door kunstenaars in de twintigste eeuw hersteld zodat we er in de 21ste eeuw vol van kunnen genieten.
Lopen door de nauwe straatjes van La Couvertoirade is een waar genoegen. In de mooie panden zijn genoeg leuke winkeltje en tentjes om er een uurtje te verdwalen. Toen wij het dorp bezochten was het redelijk koud, ongeveer een graad of dertien. Dat was wel wat vreemd want het was midden in de zomer.
In de omgeving
La Couvertoirade ligt in een prachtige streek waar genoeg te doen is. Saint Guilhem-le-Désert bijvoorbeeld, een ander ‘Plus Beaux Village’, ligt praktisch om de hoek. Bijzonder is natuurlijk Millau met het enorme viaduct dat zo hoog is als de Eiffeltoren. Ook liggen de Cevennes dichtbij waar veel te doen is! Tot slot liggen er in de naaste omgeving van het dorp nog veel meer prachtige dorpen.
Video van La Couvertoirade
Beelden van La Couvertoirade
E-Magazine Aveyron
In bezit een ereader of tablet? Download dan het E-Magazine over de Aveyron. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
![](https://www.dorpenfrankrijk.nl/wp-content/uploads/2020/02/Cover-Aveyron.webp")
Evenementen in La Couvertoirade
Kaart van La Couvertoirade en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van La Couvertoirade
Salers: zwarte diamant op een groen tapijt ****
De bergen van de Cantal
Salers ligt midden in de Cantal die een onderdeel vormt van het Centraal Massief in het hart van Frankrijk. Het is een ruige streek waar de natuur nog flink zijn gang kan gaan. De winters zijn er guur, koud en kunnen lang duren. Wij stonden ooit op Koninginnedag sneeuwballen te gooien in deze streek, en dat was niet bovenop een hoge berg maar gewoon op 500 meter.
Het landschap is getekend door de geografische geschiedenis van de streek, een nogal heftige geschiedenis. Nog voordat de Alpen ontstonden was het Centraal Massief al een hoge bergketen. De Cantal was het dak van het gebergte met vulkanen van meer dan 3.000 meter hoog. Tussen Salers en Aurillac lag een zogenaamde supervulkaan, te vergelijken met YellowStone nu; een nogal explosieve berg, erg explosief. En die ontplofte op een goede dag waarbij de berg bijna voor de helft verdween. De Puy de Marie, de hoogste top van het Centraal Massief, is een restant van deze ooit machtige vulkaan.
IJstijd
Maar daarmee is het geologische spektakel in de Cantal nog niet ten einde. Door de hoge ligging van de streek heeft het tijdens de ijstijden een eigen ijskap met enorme gletsjers gehad . Deze gletsjers hebben gedurende tienduizenden jaren reusachtige dalen uitgeslepen en zo het huidige landschap gevormd.
Tussen Salers en de Puy Marie strekt zich een prachtig gletsjerdal uit. Deze is goed te zien vanaf Salers, maar je hebt de Cantal niet ervaren als je niet over de Pas de Peyrol naar de toppen van het Centraal Massief hebt gereden. Deze pas is trouwens een goede bekende in de Tour de France en trekt veel fietsers. Let wel op, want hij is lang niet altijd open. Wij zijn vaak in mei in de Cantal en het is altijd even informeren of deze weg open is. Het was in deze streek dat Johnny Hoogerland van zijn fiets werd gereden door een auto en vreselijk ten val kwam.
Kaas en vlees
Wie een beetje culinair geïnteresseerd is en vaak in Frankrijk komt, kent Salers zeker van naam. Ten eerste zijn er de grote kazen die een beetje op Nederlandse kaas lijken. De kaas lijkt op Cantal, Salers ligt tenslotte
in de Cantal, maar is toch echt een andere kaas. Het heeft een eigen AOC en die bepaalt dat kaas uit Salers op de boerderij wordt gemaakt waar de koeien staan en wel direct na het melken.
Dat is een groot verschil met de Cantal die wordt gemaakt in fabrieken. Een Salerskaas wordt gemaakt van melk van één kudde en de smaakt wordt bepaald door de planten die de koeien eten. En hoe raar dit ook klinkt, dit is ook echt te proeven!
Uitzicht op het gletsjerdal vanaf Salers.
De producenten van de melk zijn zelf ook een delicatesse. De koeien in de Cantal zijn een speciaal ras met de naam: Salers, jawel! Vergeet de Milka koe, de dames in de Auvergne zijn de echte bergkoeien. Taaie runderen die tegen een stootje en flinke kou kunnen én die de hele dag hellingen moeten beklimmen om het lekkerste gras te zoeken. Deze dagelijkse training zorgt ervoor dat runderen zeer goed ontwikkelde spieren hebben. Het is dit vlees die in Frankrijk bekend staat als het beste rundvlees van de wereld. Vergeet de Limousin koe! Er zijn meerdere Franse toprestaurants die hier hun vlees inkopen, en dat is niet voor niets!
Omdat wij vaak in de Cantal komen volgt hier de gouden tip: Als je in de buurt van Laroquebrou komt, dat ligt 30 kilometer ten zuidwesten van Salers, koop dan de entrecote in dit dorpje. Je bent wel minstens een half uur kwijt om de slager uit te leggen waar je vandaan komt, maar dit zijn de lekkerste entrecotes die je ooit zal proeven. Als wij terug naar Nederland rijden vragen we de slager altijd er twee vacuüm te verpakken. In een koelbox overleeft deze delicatesse het prima!
Festiviteiten
De inwoners hebben het tijdens de zomer maar druk met allerlei feesten en activiteiten. Het begint in mei met een culinair feest, waarna in juni het plaatsje in het teken staat van de antiekmarkt (brocante). Ik heb daar te weinig verstand van, maar ik kan mij voorstellen dat je iets leuks vindt op een plek als deze. Tot slot zijn er in juli en augustus nog verschillende feesten zoals het Gala Folklorique. Maar dat laatste is niet echt ons ding.
De Salers koeien moeten veel klimmen om gras te vinden en ontwikkelen daardoor sappige billen.