Het dorpsfeest
In ons dorp, la Bastide Solages, een gat van nog geen 100 inwoners, vindt het hoogtepunt van het jaar plaats op de eerste zondag van augustus. Het begint bescheiden met zaterdagochtend een groepswandeling (gelukkig hebben ze hier wel ieder jaar een andere wandelroute). Verder zijn er natuurlijk petanque wedstrijden en wordt er gekaart, “belote” oftewel klaverjassen.
Zondags begint het pas goed! De dag begint al vroeg met een gezamenlijk ontbijt, waarbij bloedworst en tripoux geserveerd worden. Tripoux zijn worsten gevuld met pens. Ik moet er niet aan denken op mijn nuchtere maag al zoiets te nuttigen. Vervolgens is er een Heilige mis in de kerk. Daarna vertrekt er een klein groepje jongeren die met een accordeon langs alle boerderijen een aubade brengen met een geschenk van de gemeente en een schaal met snoepjes.
Tijdens het spelen van een musette deuntje krijg je dit kleinood overhandigd en wordt je geacht een bijdrage op de schaal te deponeren. Zondag ‘s middags zijn er weer jeu de boule -en kaartwedstrijden en gaat de fameuze zeepkisten rally van start. Enthousiaste zeepkistenbouwers suizen dan met duizelingwekkende snelheid van de berg af om in het centrum van het dorp tegen een berg strobalen tot stilstand te komen.
Dineren
Zondagavond begint het repas (maaltijd) van het dorp waarbij o.a. de fameuze soupe au fromage geserveerd wordt. Deze dorpsmaaltijd wordt altijd gehouden in de salle de fête, in ons geval is dat een enorme loods die nu als caravanstalling gebruikt wordt. De caravans worden aan de kant geschoven en er worden een enorme hoeveelheid tafels en banken geplaatst. Niet de meest romantische setting . . .
De hele omgeving komt er op af en algauw zitten er zo’n 500 boeren samen gepakt in deze loods. Ik had al eens geopperd waarom ze het niet buiten installeren, lekker in de frisse lucht! Nee, ze deden dit al jaren zo, stel dat het gaat regenen . . . Geen speld tussen te krijgen dus.
Feestmenu
Het menu is ieder jaar ook exact hetzelfde. Het begint met een schijf ham (jambon sec) en een stuk meloen als voorgerecht. Vervolgens wordt de beroemde Soupe au Fromage geserveerd. Dit is een dikke prak van koolbladeren, brood, kaas en bouillon. Je krijgt met een pollepel een dikke klodder op je bord. Het ziet er niet uit, maar het is heerlijk.
De soupe au fromage die traditioneel wordt gegeten in ons dorp wint niet de schoonheidsprijs maar is verrassend lekker.
De volgende gang, nadat de kannen wijn zijn bijgevuld, bestaat uit een stevig stuk vlees, een flinke worst en de traditioneel meestal tot pap gekookte Haricots verts met stukjes spek. Dit willen ze overigens wel eens afwisselen met witte bonen. Dan komt er kaas. We zitten in het gebied van de Roquefort, dus er worden schalen met enorme hompen roquefortkaas van de allerbeste kwaliteit neergezet (de schapenboeren krijgen ze gratis).
Ondertussen worden de kannen wijn nog eens vol geschonken. Als volgende gang, (je moet dan zorgen dat je je bordje weer een beetje schoon krijgt met een papieren servetje), wordt er een enorme punt perziken, appel, abrikozen vlaai op je bord gedeponeerd. Dan komt er nog een ijsje en tot slot wordt er koffie geserveerd met een glaasje zelf gestookte eau de vie! Je snapt, aan het eind van de avond kun je geen pap meer zeggen of op je benen staan.
Rond een uur of elf, twaalf worden een aantal tafels aan de kant geschoven en begint een orkest te spelen en wordt de avond tot in de kleine uurtjes dansend afgesloten.
Er staat een fout woord bij 15 augustus Maria Hemelvaart: het is niet assomption (=onderstelling) maar ascension.
Dank je! Het is verbeterd. Het blijft moeilijk dat Frans…