Arlempdes ***Dorp op vulkanische rots boven de Loire
Het dorp is gebouwd in een bocht van de kloof van de Loire. Denk hierbij niet aan de brede rivier vol met kiezels zoals in de buurt bij Blois want de Loire is hier meer een uit de kluiten gewassen bergbeek met kristal helder water. Het dorp staat halverwege een vulkanische piek waar de rivier omheen stroomt.
In het dorp stelt niet heel veel voor. Er zijn een aantal gîtes, er is een restaurant en een kerk. Bij ons bezoek was er naast een paar Amerikaanse toeristen helemaal niemand en het dorp leek uitgestorven. Ook bij het kasteel was er niemand maar de poorten waren wel gesloten. Een verschoten bord leerden ons dat je toegangskaarten kon kopen bij het restaurant maar daar was ook niemand te vinden. Helaas zat er een bezoek aan het kasteel niet in die dag.
- Kerk
- Pootje baden in de Loire
Het kasteel van Arlempdes staat op een vulkanische rots boven het dorp.
Ook de kerk was niet open. De buitenkant heeft een robuuste uitstraling met een platte gevel die je wel meer ziet in dit deel van de Auvergne. Bovenaan hangen drie klokken in de open lucht, er is plek voor een vierde klok maar die hangt er niet meer. De voorgevel bestaat uit drie lagen waarbij het opvalt dat de bovenste laag met de klokken slechts een twee derde van de gevel omvat. In het onderste deel bevindt zich de deur met een sober Romaans portaal. Ik hou daar wel van en vind het best mooi.
Het pleintje voor de kerk ziet er goed uit en wordt aan één kant afgesloten door het poortgebouw die toegang biedt tot het dorp. Hoe klein ook, Arlempdes heeft wel een museum, een eco museum volgens de richting aanwijzing. Helaas was die ook dicht. Kennelijk op ook vakantie of een zeer lange lunchpauze.
Het kerkje is robuust gebouwd en asymmetrisch, het lijkt alsof het rechterdeel er later is bijgebouwd.
Het uitgestorven dorp is in de laatste weken van juli echter druk want dan wordt in het kasteel een cultureel festival georganiseerd. Dit moet een leuke bedoeling zijn want op deze geweldige plek wordt onder de sterren theater en muziek gemaakt. Het lijkt mij helemaal goed. Als je in de buurt bent is dat dus zeker de moeite waard om even te gaan kijken.
Buiten het festival lijkt zich het leven hier langzaam voor te kabbelen. Na een half uurtje rond te hebben gelopen waren wij wel klaar en keerden weer terug naar de auto. Een paar honderd meter stroomopwaarts kwamen we er achter waarom het dorp zo uitgestorven was want we troffen flink wat mensen aan de oever van de rivier die daar verkoeling in het water vonden.
Dat leek ons ook een uitstekend idee en met een prachtig uitzicht op het dorp hebben wij ons een middag vermaakt langs het snelstromende water. Lekker met de voetjes erin en visjes kijken. Gelukkig hadden we nog wat in de picknicktas, neem die altijd mee als je een ritje gaat maken, en trokken we een flesje open, het stockbrood en de camembert maakten het feest compleet.
Video van Arlempdes
Beelden van Arlempdes
E-Magazine
Evenementen in Arlempdes
Kaart van Arlempdes en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Arlempdes
Lavaudieu: Romaanse bouwkunst in de Auvergne ****
Eenmaal uit het water liepen we richting de oude brug. Deze route loopt langs een lommerrijk pad waar we eerst een Frans gezin met een ezel tegenkwamen. In Frankrijk lijkt het helemaal in om met het gezin lopend langs campings te trekken waarbij de ezel de bagage draagt. Gezien de sfeer die op de gezichten van dit gezin te lezen was vraag ik mij af of het wel zo leuk is.
Leuker was de schilderles die even verder in de schaduw van de bomen werd gegeven. De meeste schildersezels, weer een ezel, waren even niet bezet want de kunstenaars in spe gingen net uitgebreid lunchen met een rokende barbecue, frisse salades en de nodige wijn. Een enkeling was nog ijverig bezig de verf op het doek te smeren. Dat er zag in ieder geval leuk en gezellig uit!
De kenmerkende achthoekige toren heeft een stompe spits. Zo is hij niet gebouwd want oorspronkelijk had de toren nog een hoge hoge spits maar die is in de loop van de eeuwen verdwenen.
De plaats van de schilderles was natuurlijk niet zomaar gekozen, je hebt hier namelijk een prachtig uitzicht op het dorp. Deze is zo mogelijk nog mooier vanaf de brug waar het dorpje uitnodigt om de nauwe straatje en steegjes te verkennen. Die verleiding konden wij dan ook niet weerstaan. De kronkelende straatjes zijn prachtig en leiden je naar het plein waar het klooster en de daarbij behorend kerk ligt. Dit pleintje vormt het centrum van het dorp en je vind er een terras waar je best aardig kan eten. De ingang van de kerk ligt een beetje verstopt in een hoek achter een boom maar door de hoge toren kan je hem niet missen.
Vanaf de oude brug over de Sénouire heb je een prachtig uitzicht op het dorp.
De kerk is een typisch geval van Romaanse kunst uit de Auvergne. Dat betekent een vrij lompe vormgeving met weinig ramen en vrij weinig versiering. De abdij is gesticht in de elfde eeuw en dat was een tijd waar het centrale gezag van de koning in Frankrijk bijna geheel was verdwenen. De lokale heren deelden de lakens terwijl de bisschoppen zich met van alles bezig hielden behalve het zielenheil van het volk.
De lokale machthebbers misten echter de sacrale uitstraling die de koning wel had. Dit religieus gat werd gedurende de tiende en elfde eeuw ingevuld door abdijen die door het volk werden gesteund.
Deze kloosters werden gesticht door een vrome geletterde man met steun van de lokale machthebber. De afbrokkeling van de macht van zowel de koning en de bisschoppen en de bloei van de kloosters had als resultaat dat voor het gewone volk aan het einde van twaalfde eeuw de monniken in het dagelijks leven voor het zielenheil verzorgden. Maar zoals altijd gaat heeft succes een keerzijde. De kloosters werden na verloop van tijd steeds rijker en machtiger zodat zij op hun beurt het contact met de gelovigen verloren. Dit gaf weer ruimte voor nieuwe kloosterordes zoals de Franciscanen en zou uiteindelijk naar de reformatie leiden.
De opkomst van deze kloosters in elfde eeuw ging gepaard met een nieuwe bouwstijl die wij later Romaans zijn gaan noemen, die de Karolingische bouwstijl opvolgde. Deze stijl werd omarmt door de kloosters die ook bijna allemaal in deze stijl zijn opgetrokken. Als je een klooster in een dorp in Frankrijk in een dorp tegenkomt, dan kan je er vanuit gaan dat hij in de elfde eeuw is gesticht. Zo ook de abdijkerk in Lavaudieu.
Het interieur van de abdijkerk heeft eenvoudige vormen die zijn versierd met fresco’s.
Naast de kerk is er natuurlijk ook nog het klooster zelf en die heeft nog een aardige attractie in petto. Het herbergt namelijk een prachtig kloosterhof en wel de enige die nog is uit deze tijd in de Auvergne. Wij hadden echter de pech dat de dag van ons bezoek hij was gesloten. Jammer maar het kerkje was ook de moeite waard en die was wel open. De vorm van de kerk is redelijk simpel, heeft geen zijbeuken en een tongewelf met prachtig fresco’s. De eerlijke en simpele vromen van het interieur geven de kerk een mooie en prettige sfeer.
Tot slot kwamen we bij onze terugtocht naar de auto nog een prachtige openbare tuin tegen. Deze ligt achter de kerk en je hebt er een prachtig uitzicht op de kerk en de rivier. Wij hadden al geluncht maar dit is de perfecte plek voor een kleine picknick.
Tournemire: stoer kasteel aan een prachtig dal **
Het kasteel in Tournemire doet denken aan enorm schaakstuk.
Opvallend is dat het kasteel, ondanks de roerige tijden, nog geheel in de staat is zoals het in de veertiende eeuw is gebouwd. Om het comfort wat te verhogen is er in de achttiende eeuw een vleugel bijgebouwd volgens de toenmalige smaak, Lodewijk XV-stijl dus.
Château d’Anjony is na twee uur ’s middags te bezichtigen. Helaas waren wij er ’s ochtends dus wij zijn niet binnen geweest. Dat is wel jammer, want het ziet er van buiten zeer spannend uit en ik ben echt benieuwd hoe de kamers er binnen uitzien. Naast de kamers zijn er in het kasteel prachtige Vlaamse wandkleden te zien. Aangezien we vaak in de buurt zijn, zal een bezoek er nog wel van komen.
Hoewel het kasteel een echte eye-catcher is, heeft Tournemire meer te bieden. Als je aankomt doe je er goed aan om de auto te parkeren op de parkeerplaats voor het dorp. Je maakt dan een mooie wandeling door het dorp naar het kasteel waarbij je kan genieten van de mooie huizen en het prachtige uitzicht op het dal.
Het kerkje in Tournemire is uiterst charmant.
Het dorp Tournemire
Zoals in elk bergdorp in de Auvergne staat er op het centrale plein een fontein. Daar vlakbij vind je de robuust gebouwde kerk die in de twaalfde eeuw is gebouwd. Net als de rest van de huizen in het dorp is deze gebouwd van rood vulkaansteen. De inwoners doen echt hun best om hun mooie dorp er goed uit te laten zien. Bij ons bezoek in het begin van mei stond het vol met bloemen, dat maakt een bezoek toch altijd net iets leuker.
Naast de kerk vind je in het dorp nog een heus museum: Les automates de Gilles Million. Het gaat om een uitstalling van gereedschappen van oude ambachtslieden, altijd leuk bij een regenachtige middag. Helaas was het gesloten in mei en dat gold ook voor de herberg tegenover het museum.
Vulkanen van de Cantal
In het gehele dorp heb je schitterend uitzicht over het brede dal. De bergen zijn gevormd door een enorme vulkaan van 3.000 meter hoog. In het museum over vulkanen in Aurillac leerden we dat er ooit een berg stond van 27 kilometer hoog, maar dat is wel heel hoog en ook heel lang geleden. Het ding was in ieder geval explosief en is ook redelijk recent, ongeveer 100.000 jaar geleden, nog ontploft. Hoewel de vulkaan is gedoofd rommelt het nog geregeld onder de grond in de Cantal.
Doorkijkje naar het gletsjerdal.
De vallei waarin Tournemire ligt is echter niet gemaakt door vulkanen, maar door een gletsjer. Door de hoogte krijgt de Cantal in een ijstijd zijn eigen ijskap met bijbehorende gletsjers en één daarvan heeft het dal in de vulkanische rotsen bij Tournemire uitgesleten. Resultaat is een mooi afgerond dal in een U-vorm.
Wandelen
Wandelen kan je natuurlijk heerlijk in het dorp, maar als je wat langer wilt wandelen kan je Tournemire prima als startplek gebruiken voor een tocht door de ruige natuur van de Cantal.
In de omgeving
De afstanden in de Cantal zijn enorm. Wij komen er veel en zijn iedere keer toch weer verbaasd hoeveel kilometers we na een week hebben gereden. Even boodschappen in het volgende dorp? Je bent zo zeventien kilometer verder. Toch liggen er een aantal interessante plaatsen in de buurt van Tournemire. Salers, een ander ‘Plus Beaux Village’ ligt redelijk dichtbij. Aurillac, de hoofdstad van de Cantal, ligt ook niet ver weg. En als je toch aan het rijden bent, dan mag je de Puy Mary niet missen. Zeker niet als je de Pas de Peyrol pakt, een indrukwekkende route naar de toppen van de Cantal.
Salers: zwarte diamant op een groen tapijt ****
De bergen van de Cantal
Salers ligt midden in de Cantal die een onderdeel vormt van het Centraal Massief in het hart van Frankrijk. Het is een ruige streek waar de natuur nog flink zijn gang kan gaan. De winters zijn er guur, koud en kunnen lang duren. Wij stonden ooit op Koninginnedag sneeuwballen te gooien in deze streek, en dat was niet bovenop een hoge berg maar gewoon op 500 meter.
Het landschap is getekend door de geografische geschiedenis van de streek, een nogal heftige geschiedenis. Nog voordat de Alpen ontstonden was het Centraal Massief al een hoge bergketen. De Cantal was het dak van het gebergte met vulkanen van meer dan 3.000 meter hoog. Tussen Salers en Aurillac lag een zogenaamde supervulkaan, te vergelijken met YellowStone nu; een nogal explosieve berg, erg explosief. En die ontplofte op een goede dag waarbij de berg bijna voor de helft verdween. De Puy de Marie, de hoogste top van het Centraal Massief, is een restant van deze ooit machtige vulkaan.
IJstijd
Maar daarmee is het geologische spektakel in de Cantal nog niet ten einde. Door de hoge ligging van de streek heeft het tijdens de ijstijden een eigen ijskap met enorme gletsjers gehad . Deze gletsjers hebben gedurende tienduizenden jaren reusachtige dalen uitgeslepen en zo het huidige landschap gevormd.
Tussen Salers en de Puy Marie strekt zich een prachtig gletsjerdal uit. Deze is goed te zien vanaf Salers, maar je hebt de Cantal niet ervaren als je niet over de Pas de Peyrol naar de toppen van het Centraal Massief hebt gereden. Deze pas is trouwens een goede bekende in de Tour de France en trekt veel fietsers. Let wel op, want hij is lang niet altijd open. Wij zijn vaak in mei in de Cantal en het is altijd even informeren of deze weg open is. Het was in deze streek dat Johnny Hoogerland van zijn fiets werd gereden door een auto en vreselijk ten val kwam.
Kaas en vlees
Wie een beetje culinair geïnteresseerd is en vaak in Frankrijk komt, kent Salers zeker van naam. Ten eerste zijn er de grote kazen die een beetje op Nederlandse kaas lijken. De kaas lijkt op Cantal, Salers ligt tenslotte
in de Cantal, maar is toch echt een andere kaas. Het heeft een eigen AOC en die bepaalt dat kaas uit Salers op de boerderij wordt gemaakt waar de koeien staan en wel direct na het melken.
Dat is een groot verschil met de Cantal die wordt gemaakt in fabrieken. Een Salerskaas wordt gemaakt van melk van één kudde en de smaakt wordt bepaald door de planten die de koeien eten. En hoe raar dit ook klinkt, dit is ook echt te proeven!
Uitzicht op het gletsjerdal vanaf Salers.
De producenten van de melk zijn zelf ook een delicatesse. De koeien in de Cantal zijn een speciaal ras met de naam: Salers, jawel! Vergeet de Milka koe, de dames in de Auvergne zijn de echte bergkoeien. Taaie runderen die tegen een stootje en flinke kou kunnen én die de hele dag hellingen moeten beklimmen om het lekkerste gras te zoeken. Deze dagelijkse training zorgt ervoor dat runderen zeer goed ontwikkelde spieren hebben. Het is dit vlees die in Frankrijk bekend staat als het beste rundvlees van de wereld. Vergeet de Limousin koe! Er zijn meerdere Franse toprestaurants die hier hun vlees inkopen, en dat is niet voor niets!
Omdat wij vaak in de Cantal komen volgt hier de gouden tip: Als je in de buurt van Laroquebrou komt, dat ligt 30 kilometer ten zuidwesten van Salers, koop dan de entrecote in dit dorpje. Je bent wel minstens een half uur kwijt om de slager uit te leggen waar je vandaan komt, maar dit zijn de lekkerste entrecotes die je ooit zal proeven. Als wij terug naar Nederland rijden vragen we de slager altijd er twee vacuüm te verpakken. In een koelbox overleeft deze delicatesse het prima!
Festiviteiten
De inwoners hebben het tijdens de zomer maar druk met allerlei feesten en activiteiten. Het begint in mei met een culinair feest, waarna in juni het plaatsje in het teken staat van de antiekmarkt (brocante). Ik heb daar te weinig verstand van, maar ik kan mij voorstellen dat je iets leuks vindt op een plek als deze. Tot slot zijn er in juli en augustus nog verschillende feesten zoals het Gala Folklorique. Maar dat laatste is niet echt ons ding.
De Salers koeien moeten veel klimmen om gras te vinden en ontwikkelen daardoor sappige billen.