Saint-Vaast-la-Hougue **Forten, oesters en een haven
Terwijl wij in Nederland ons vooral vermaken met talentenjachten op televisie doen ze in Frankrijk ook nog iets anders. Zo wordt er sinds 2012 elk jaar een favoriet dorp gekozen door de kijkers. Hierbij wijst elke regio ieder jaar een ander dorp aan dat meedingt naar de titel en tijdens een aantal uitzendingen met veel stemrondes komt er uiteindelijk een dorp uit die titel Le Village préféré des Français mag voeren.
- Forten van Vauban
- Bij mooi weer; strand
In 2019 wist Saint-Vaast-la-Hougue deze competitie te winnen en was daarmee het eerste dorp in Normandië. Dat verbaasde mij eigenlijk wel een beetje. Daarmee wil ik niet zeggen dat het een afschuwelijke plek is maar om deze plek nu uit te roepen als hét mooiste dorp van Frankrijk vind ik toch een beetje overdreven. Misschien was de concurrentie in 2019 niet zo hoog.
Het strandje zag er niet heel goed uit maar bij mooi weer moet hier goed te doen zijn.
Al is het ook heel goed mogelijk dat mijn gebrekkige kennis van het dorp ten grondslag ligt aan de verbazing. Ik ben er wel geweest maar ik heb het niet uitgebreid bezocht. Want we waren eigenlijk op doorreis naar Barfleur, een plus beaux Village op de punt van het schiereiland.
Het was een regenachtige ochtend in mei toen we aan de rechterkant van de weg een het silhouet van een groot kasteel tussen de heiige lucht zagen opdoemen. Dit was genoeg om de nieuwsgierigheid op te wekken en dan moeten we vanzelfsprekend even kijken.
Het zal wel met het weer te maken hebben gehad maar het dorp leek nog niet helemaal wakker voor het seizoen. Hoewel we best een koffie hadden gelust bleek alles gesloten en sloegen dus maar rechtsaf richting de oude haven met zijn verdedigingswerken. Eenmaal ter plekke bleken dit twee forten te zijn uit de zeventiende eeuw en ook in prachtige staat. Een beetje Frankrijkliefhebber denkt dan direct aan Vauban, de militaire bouwmeester van Lodewijk XIV.
Vauban
Was deze naam je nog niet te binnen geschoten dan adviseer ik meer artikelen op Dorpen in Frankrijk te lezen want deze architect komt in menig artikel voor. Het lijkt wel of deze man Frankrijk half heeft volgebouwd met forten en versterkingen. Er is zelfs Nederlandse blog over deze architect: Tour Vauban.
Het fort La-Hougue werd gebouwd door Vauban en staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.
En ook hier is het raak. Of eigenlijk bijna raak want het was een leerling van hem die de twee forten in de haven tekenden. Al zal de meester ongetwijfeld af en toe over de schouder van zijn leerling hebben gekeken en het project van het nodige commentaar hebben voorzien. Ik weet of het dat echt zo gebeurd is maar ik stel mij dat zo voor.
Een deel van de forten van Vauban staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO en ook de forten in Saint-Vaast-la-Hougue horen daar bij.
Strandje
Het ene fort ligt op een eilandje in de haven en het andere op een schiereiland dat door middel van een dam is verbonden aan het vaste land. Aan de ene kant van de dam is er een kwelder gebied terwijl aan de zeekant het water er redelijk fris uitziet. Het weer was er niet naar maar het is duidelijk dat in de zomer het strandje wordt gebruikt voor recreatie.
Het andere fort is moeilijker te bereiken want dat ligt op een eilandje. Omdat er hier grote verschillen zijn in getijde is het bij laag water mogelijk om te voet te bereiken en dat lijkt mij een erg leuke ervaring. Normaal zorgt een amfibisch voertuig voor de overtocht maar die was in geen velden of wegen te bekennen. Waarschijnlijk was te vroeg in het seizoen of de kapitein/ chauffeur vond het die dag gewoon te koud en te nat om toeristen over te vervoeren. En daar had hij natuurlijk gelijk in want wij waren hier helemaal alleen.
Tatihou
Het eiland heet Tatihou en is zijn geheel een beschermd natuurgebied. Daarbij herbergt het een martiem museum, een botanische tuin, een vogelspotplaats en natuurlijk de toren. In die laatste is ook nog een restaurant te vinden die elke seizoen zijn kaart aanpast. Liefhebbers van zeevruchten kunnen hier hun hart ophalen want in de directe omgeving zijn veel oesterbanken die bij laag water ook goed te zien zijn. Het klinkt allemaal geweldig en in de zomer moet het hier een drukke boel zijn want volgens de website heeft het kleine eiland meer dan zeventigduizend bezoekers per jaar.
Het eiland Tatihou is geheel beschermd natuur gebied. Bij laag water is het lopend te bereiken maar er vaart ook een amfibische voertuig.
Door het hoge water en het gebrek aan vaartuigen was het voor ons helaas onbereikbaar maar de volgende keer dat ik de Cotentin bezoek ga ik zeker een keer kijken. Na een korte wandeling langs de andere toren vluchtten wij snel naar onze auto om een hevige regenbui te ontlopen.
Dat lukte niet en terwijl we onze natte jassen in de achterbak gooiden viel mij de lege speeltuin en de verlaten tennisbanen op. De toegangsdeuren tot de sportveldjes klapperden in de aanzwellende wind, de golven beukten tegen de dijk terwijl het eilandje langzaam verdween achter een stevige lentebui . Het had wel iets, maar het was ook duidelijk dat wij Saint-Vaast-la-Hougue niet op zijn mooist hadden gezien.
Gelukkig hield de regen op nadat wij in Barfleur waren aangekomen, maar mooi weer werd het die dag niet meer.
Video van Saint-Vaast-la-Hougue
E-Magazine Cotentin
In bezit een ereader of tablet? Download dan het E-Magazine over de Cotentin. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Evenementen in Saint-Vaast-la-Hougue
Kaart van Saint-Vaast-la-Hougue en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Saint-Vaast-la-Hougue
De zeven mooiste landschappen van Frankrijk
Frankrijk heeft van alle landen in West-Europa waarschijnlijk de meest verschillende landschappen en wij hebben er al veel gezien. Nu krijg ik weleens de vraag wat ik het mooiste gebied vind en daar heb ik eigenlijk geen goed antwoord op. Daarom heb ik een lijst gemaakt van landschappen die volgens mij de moeite waard zijn […]
Cap de La Hague: de opmerkelijk mooie kust van Cotentin *****
De kliffen bij Landemer, linksboven loopt het wandelpad GR 223 dat de hele kust van Contentin volgt tot de Mont Saint Michel.
Er waren verschillende wandelaars op het pad en volgens één van hen was het voor een ongeoefende wandelaar met een beetje conditie goed te doen. Het weggetje loopt langs de zee en zag er buitengewoon aantrekkelijk uit maar helaas was niet iedereen van ons goed ter been en moesten we hier vanaf zien.
Na genoten te hebben van het uitzicht vervolgde wij onze weg over de D45 richting Omonville-la-Rogue. Omdat we de smaak te pakken hadden en de zee al een tijdje niet hadden gezien besloten we daar een weggetje in te duiken. Ik ben dol op onbekende weggetjes, het liefst onverhard, navigatie uit en gaan! We zijn zo eens in de Elzas op een tien kilometer lang bospad beland waar je in de eerste versnelling naar boven moet terwijl je stukken steen moet ontwijken.
Dat was achteraf een iets minder avontuur maar nu hadden we geluk. Het ‘brokkelpad’ voerde ons langs weides waar grote koeien ons verbaasd aankeken. De natuur vierde feest en het landschap stond vol met grote struiken met gele bloesem. Toen we met de auto niet verder meer konden zagen we verderop de zee waar we naar toe zijn gelopen. De combinatie van het landschap en de prachtige blauwe zee geeft je het gevoel aan het einde van het continent te zijn, en dat is eigenlijk ook zo.
Terug in de auto vervolgden we onze weg over de D 45. Deze weg loopt door een redelijk ruig landschap met prachtige kleine gehuchten met huizen gemaakt van graniet, vakwerkhuizen kom je hier niet tegen, of kleine haventjes zoals Port Racine.
Het haventje en vuurtoren van Goury
In Goury, het gehucht op Cap de la Hague, besloten we een langere stop te maken. Niet omdat we dat van plan waren maar omdat dit een bijzondere plek is. Het gehucht is gebouwd op een schiereiland en heeft een kleine haven. Hoewel heel klein heeft het toch een regionale functie want hier staat een belangrijk reddingstation. Dat heeft te maken met het grote verschil tussen eb en vloed langs deze kust die te vergelijken is met onze Waddenzee. Het verschil in tij zorgt voor sterke stromingen die kunnen oplopen tot 12 knopen waardoor schepen zo nu en dan tegen de verraderlijke rotsen worden geslagen.
Bij ons bezoek was het duidelijk eb want in het haventje was drooggevallen waarbij de kleine boten op de bodem lagen te wachten op het water. Het station heeft daarom twee mogelijkheden om de reddingsboten te lanceren; één voor bij hoog
water en één voor bij laag water. Naast het haventje is de vuurtoren die op een eilandje staat de Eye-catcher van Goury. Deze is goed te zien als je het gehucht uitloopt. De rotsen bij de zee zijn leuk om te klimmen en we kregen onze kinderen maar nauwelijks weer in de auto.
Nez de Jobourg
Bootjes in de drooggevallen haven van Goury.
Na Goury reden we via de D401 naar Nez de Jobourg. Deze route is aan te bevelen want dan kom je langs de Baie d’Écalgrain. De natuur en geologie is hier ruig en samen met het verlaten strand zorgt dit voor een prachtig panorama. Bij helder weer kan je hier de kanaaleilanden aan de horizon liggen en met heel veel geluk zijn er zeehonden en zelfs kleine walvissen in het water te ontdekken. Voor ons was dit allemaal niet het geval, ik kreeg alleen een SMSje die mij verwelkomde in Guersney.
De laatste stop van die dag was Nez de Jobourg. Bij het aanrijden zie je ook direct één van de grote nadelen van het hele gebied; de Fransen hebben hier een enorme grote nuclaire installatie gebouwd en dat is toch wel het laatste waar je hier op zit te wachten. We besluiten dit gedrocht te negeren en het onze pret niet te laten beïnvloeden.
Bij mooi weer kan je vanaf Nez de Jobourg de Engelse kanaaleilanden zien liggen. Met heel veel geluk kan je hier ook zeehonden en zelfs kleine walvissen spotten.