Saint Hilaire ***Abdijdorp tussen Carcassonne en Limoux
Ooit hadden we hier een gîte en dat was eigenlijk best bijzonder. Samen met onze kleuters noemden we hoog huis aan de zuidelijke kant van het dorp voor een week ons thuis. Het huis was gebouwd in wat ooit de buitenmuur van het klooster was. De woning had een klein oppervlakte en had maar liefst vier verdiepingen die via een steile trap met elkaar waren verbonden waardoor het van binnen deed denken aan een grachtenhuis.
Aan de overkant van een nauwe straatje hadden we een overtuin omdat de achterkant van het huis letterlijk aan het klooster grensde. Bijzonder was ook de kennismaking met onze buren, aardige mensen met een levensstijl met een duidelijke connectie naar de jaren zestig.
Toen mijn partner de kinderen voor de eerste keer hier naar bed bracht boden ze mij direct hun eigen kweek aan en dan heb ik het niet over wijn. Als je uit Amsterdam komt dan ben je automatisch een kenner van bepaalde genotsmiddelen en dat is eigenlijk niet vreemd want wij gaan er immers ook vanuit dat elke Fransman wel iets van wijn weet, wat ook zo is natuurlijk. Evengoed was het een vreemde ervaring maar wel gezellig. Maar wijn maken ze hier wel degelijk, best lekkere trouwens maar daarover later meer.
Abdij
Terug naar het dorp en zijn klooster. Hoewel het godsdienstige instituut ouder is, zijn de meeste gebouwen die er nu staan rond veertiende eeuw gebouwd. Bijzonder is het kloosterhof dat tot mijn verbazing gewoon openbaar is. Het hof lag precies tussen onze vakantiewoning en de bakker in waardoor ik hier elke morgen door een middeleeuws kloosterhof liep; wat een vreugde!
Hier bevindt zich ook de ingang van het klooster zelf en dat is wel een aanrader. Er zijn tal van mooie en interessante ruimtes te zien. Het klooster had zijn bloeiperiode tussen de achtste en twaalfde eeuw. De abdij was tijdens de kruistocht tegen de Katharen een veilige haven maar werd uiteindelijk verwoest door de kruisvaarders.
Dit zou niet de laatste keer zijn dat de boel hier werd gesloopt. Het klooster werd weer opgebouwd maar tijdens de honderdjarige oorlog in de veertiende eeuw was het weer raak. Ook nu weer werd het klooster hersteld waarbij de meeste gebouwen er nu nog staan. Al had dat niet veel gescheeld want ruim tweehonderd jaar geleden raasde de revolutie over Frankrijk. De revolutionairen hadden weinig op met het geloof, stuurden de monniken weg en verkochten het onroerend goed. Pas in de twintigste eeuw werd het geheel gerestaureerd en staat het er weer mooi bij.
In het klooster bevindt zich nog een bijzondere attractie die voor kinderen leuk is. Één van de religieuze ruimtes is zo gebouwd dat al het geluid in een kleine nis wordt versterkt. Als je hier zit kan je zelfs het gefluister aan de andere kant van de zaal horen. Natuurkunde en geschiedenis in één bezoek gevangen en nog leuk ook; wat wil je nog meer.
Blanquette de Limoux
Terug in het kloosterhof doe je er verstandig aan om de westelijke uitgang te nemen. Zo kom je namelijk bij de voorraadkelders van de monniken. Onder deze gewelven waar nu vleermuizen slapen werden de wijnen van het klooster bewaard en dat maakt deze plek bijzonder.
Hier vond een stukje productontwikkeling plaats dat voor ons een metafoor zou worden van rijkdom en luxe. De monniken van dit klooster ontwikkelden hier in de vijftiende eeuw voor het eerst een mousserende wijn. Deze wijn wordt nog altijd gemaakt en heet Blanquette de Limoux. Nu zegt dat mensen niet veel maar de manier van produceren werd in Noord-Frankrijk gekopieerd en die wijn kent iedereen; Champagne. Natuurlijk is de Limoux veel lekkerder want hier is veel meer zon en dat is goed voor druiven. Ik raad ook iedereen aan om een flesje te drinken als je hier bent, het is echt goed spul.
Vreemd genoeg moet je daarvoor niet in Saint Hilaire zijn want de mousserende wijn wordt hier niet meer verbouwd. Ze maken wel erg fijne rode wijn die kan je halen bij de coöperatie Anne de Joyeuses. Deze bevindt zich vlak na de burg over de rivier Le Lauquet achter een prachtig rond paviljoen op de weg richting Carcassonne.
Video van Saint Hilaire
Beelden van Saint Hilaire
E-Magazine
In bezit een ereader of tablet? Download dan één van de E-Magazine. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Kaart van Saint Hilaire en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Saint Hilaire
Paul KoenenRennes-le-Château: dorp met een mysterie ***
Bérenger Saunière
De villa Bethania is overduidelijk de woning van de pastoor omdat ze tegen de kerk is aangebouwd, maar valt enigszins uit de toon omdat het met z’n fontein en aangelegde tuin met orangerie en de tour Magdala te groots is ten opzichte van de kleine kerk.
De bewoner van de villa was Bérenger Saunière, een jongeman van eenvoudige komaf uit Montazels die in 1885 pastoor in Rennes werd. Er was toen nog geen villa en de kerk was in deplorabele staat. Maar de pastoor was energiek en begon binnen enkele jaren met de restauratie van de kerk. Dit ging langzaam vanwege geldgebrek tot 1890, in dat jaar werd het altaar gerenoveerd en kwam er een geheime bergplaats vrij.
Wat Bérenger daar toen vond is nooit bekend geworden al zijn er vele geruchten. Feit is dat in de volgende 15 jaar niet alleen de kerk totaal herbouwd is, maar ook de villa met alle bijbehorende luxe, onze pastoor die begon met een jaarsalaris van een kleine 100 francs heeft in die periode omgerekend 2,5 miljoen euro uitgegeven en ontving gasten ver boven zijn stand. Hij werd ontheven uit zijn functie door de kerkelijke instanties nadat hij weigerde om overgeplaatst te worden, maar bleef als onafhankelijke priester diensten verzorgen in de villa tot zijn dood in 1917.
De tour Magdala is het meest fotogenieke bouwwerk van Rennes-le-Château.
De kerk
De verbouwde kerk in het dorp omvat veel details die het mysterie van de rijke priester voeden. Aankomende bij de ingang van de kerk is het eerste wat opvalt de inscriptie boven de deur, “Terribilis est locus iste” ofwel “deze plaats is verschrikkelijk”.
Juist binnen het portaal sta je dan oog in oog met Asmodeus, een duivel die het wijwatervat draagt.
De stadia van de kruisgang van Jezus die zich aan beide zijmuren bevinden bevatten enkele raadselachtige details, evenals de glas in lood ramen. En ook op het kleine kerkhof zijn volgens liefhebbers van het mysterie aanwijzingen te vinden
Villa Bethania
De villa is nu toegankelijk als museum, er is natuurlijk een winkeltje en je kan er door de tuin en over ommuring en omgang bij de orangerie flaneren, het uitzicht is waarlijk fabuleus al kan het er fris waaien.
Ook de tour Magdala kan bezocht worden, oorspronkelijk gebruikte Bérenger dit als zijn bibliotheek, frappant detail is dat de stalen toegangsdeur alleen van binnen afgesloten kon worden.
Het dorp
Zoals gezegd is de plek door het uitzicht al een bezoek waard, maar het verhaal van Bérenger geeft het een extra dimensie, in de hoofdstraat zitten enkele restaurantjes en natuurlijk boekwinkels met de nieuwste theorieën in boekvorm.
Er zijn bovendien enkele prachtige wandelingen rondom het dorp uitgezet en het is zelfs mogelijk om de heuvel helemaal af te dalen via een pad tot aan een ander dorpje, iets wat Bérenger zelf vaak deed
Dan Brown
Tot slot, het boek de Da Vinci code van Dan Brown is voor een groot gedeelte gebaseerd op de verhalen die zijn ontstaan rondom de pastoor van Rennes le Chateau. Het is geen toeval dat de conservator van het Louvre uit het eerste hoofdstuk eveneens Saunière heet….
Lagrasse: prachtig dorp met abdij en brug
Tijdens de renaissance van de twaalfde eeuw kent Lagrasse zijn eerste echte bloeiperiode. De tol die werd geheven op de brug zorgde samen met de abdij Sainte-Marie l’Orbieu ervoor dat het dorp zich ontwikkelde. Er kwamen steeds meer mensen wonen en de bouw van de markthal duidt op de economische functie die Lagrasse in de omgeving had. In de veertiende eeuw maakten de Honderdjarige oorlog en de uitbraak van de pest hier een einde aan.
Toch weet het dorp zich dankzij de ontwikkeling van de lakenhandel te herstellen waarna een nieuwe bloeiperiode ontstaat. Ook hier komt een einde aan en weer zijn het externe factoren de oorzaak van de neergang. De Franse Revolutie zorgt ervoor dat de Abdij wordt opgeheven en dat het gebouw wordt verkocht aan de hoogste bieder. Dat blijkt de doodsteek van voor het dorp dat in de negentiende eeuw bijna compleet leegloopt. Het is uiteindelijke het toerisme in de twintigste eeuw dat ervoor zorgt dat Lagrasse zich voor de derde keer weet te herrijzen.
Axat: ontspannen in de Pyreneeën
In Axat hebben ze er zoveel mogelijk manieren bedacht om blauwe plekken op te lopen; rotsklimmen, abseilen, canyoningen, hydrospeeden, raften en mountainbiken.
Qua voorzieningen: er is een kruidenierswinkeltje dat in staat is je geruime tijd in leven te houden. Maar na dag twee had ik echt méér nodig.
‘Waar is de dichtstbijzijnde supermarkt?’ vroeg ik een Nederlandse reisleidster op de camping.
‘Na de uitgang rechtsaf,’ zei ze behulpzaam. ‘Na twaalf minuten zie je hem aan je linkerhand. Kan niet missen.’
Dus toog ik, op teenslippers, rechtsaf. Na twintig minuten begon ik me enige zorgen te maken. Rechts de rivier, links een rotswand en verderop zo te zien méér rivier en rotswand. Na drie kwartier maakte ik moedeloos rechtsomkeert. Dat betekende: ook drie kwartier terug. Op slippers. Waar mijn tenen nog niet aan gewend waren.
Terug op de camping strompelde ik naar de reisleidster, die geschrokken naar mijn voeten keek. ‘Wat is er met jóu gebeurd?’
Ik keek haar strak aan. ‘Twaalf minuten verderop, zei je…’
Ontzet sloeg ze haar hand voor haar mond. ‘Met de áuto ja!’