Curemonte **Dorp met twee kastelen
De geschiedenis van Curemonte begint in de zevende eeuw toen het dorp werd gesticht door de Merovingers. Deze Franken veroverden bijna het gehele gebied dat wij nu kennen als Frankrijk en daarmee werd een basis gelegd voor het latere rijk van Karel de Grote.
De Merovingers waren niet alleen goede militairen maar ook cultureel verantwoord. Hun machtigste koning, Clovis, liet zich in Reims dopen waarmee het eerste christelijke rijk in het westen ontstond. Clovis wordt nog altijd beschouwd als de eerste Koning van Frankrijk.
Eén van de kastelen van Curemonte.
Graanbeurs
In Curemonte is echter weinig terug te vinden uit deze tijd. Gelukkig is er veel uit latere eeuwen wel blijven staan en hoewel wat jonger is het nog steeds redelijk oud. Zo is er een prachtige graanbeurs uit de zestiende eeuw te vinden. Hier werd eeuwenlang het graan uit de omgeving verhandeld. Deze graanhal is een duidelijke aanwijzing van de economische rol die Curemonte in de regio heeft gespeeld. Dat is natuurlijk leuk om te weten, maar de oude bas-reliefs die hier zijn te vinden, zijn leuker voor het oog. Het zijn er twaalf en stellen het leven van Jezus voor.
Oude huizen
Wij bezochten Curemonte op een mooie dag in mei. Het zonnetje scheen na dagen van regen en de natuur vierde die dag één groot feest. Het gras leek groener en de bomen bloeiden alsof hun leven er vanaf hing, wat natuurlijk ook zo was. Bovendien rook de hele streek heerlijk. Het rook naar het opdrogen van de regen in de warme voorjaarszon.
Met geopende ramen naderden we het mooie dorpje waar de twee kastelen bovenuit staken. Eenmaal in het dorp werden we aangenaam verrast door de prachtige straatjes met hun mooie historische huizen. De kerk heeft een toren waarin je de bellen ziet hangen, wat al heel zuidelijk aandoet. Binnen vind je drie bijzonder altaarstukken.
De entree van de kerk in Curemonte.
Kastelen
De twee kastelen lijken aan elkaar te zijn gesmolten. Toch is dat niet het geval. De oudste van de twee heeft vierkante torens en heet Chateau Saint Hilaire. Het is in de viertiende eeuw gebouwd. Chateau des Plas is twee eeuwen later gebouwd en heeft ronde torens. Je kan er fijn wandelen en als je iets uit het dorp loopt, tref je een oriëntatietafel, iets wat je wel meer ziet in Frankrijk. Een prima plek om de lunch te nuttigen en te genieten van het uitzicht.
Het dorp herbergt een aantal grote huizen die rijkelijk zijn voorzien van allerlei versieringen. Sommige zijn zo groot dat je beter kan spreken over kastelen dan van huizen.
De beroemdste inwoner van Curemonte is Colette. Een schrijfster/ journaliste die in de Tweede Wereldoorlog in het dorpje woonde en daar een aantal vrolijke romans schreef. Dat deed ze om de Fransen een beetje op te vrolijken tijdens deze donkere tijd in de twintigste eeuw.
Video van Curemonte
E-Magazine Dordogne & Lot
In bezit een ereader of tablet? Download dan het E-Magazine over de Dordogne & Lot. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Evenementen in Curemonte
Kaart van Curemonte en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Curemonte
Turenne: unieke combinatie van burcht met omgeving ***
De burcht van Turenne is al vanaf kilometer ver te zien.
Turenne ligt op, of eigenlijk rondom, een 320 meter hoge heuvel precies tussen de Perigord, de Limousin, de Quercy en de Auvergne. Je kan dus spreken van een goede strategische ligging en bovenop de heuvel is dan ook een kasteel gebouwd die als onneembaar in de boeken staat. Helaas is het kasteel onder Lodewijk XV vernield maar er staan nog twee torens en er is een mooie Franse tuin.
Henri de La Tour
De beroemdste bewoner van het kasteel van Turenne is ongetwijfeld Henri de La Tour d’Auvergne. Wie heel goed heeft opgelet tijdens de geschiedenisles weet dat deze edelman een sterke link heeft met Nederland. Dat begon al tijdens zijn geboorte want hij is de kleinzoon van Willem de Zwijger. Zijn moeder was Elisabeth van Nassau en een dochter van de vader des vaderlands.
Henri, een bekwaam militair, was toch meer Fransman dan Hollander. Hoewel hij zijn militaire loopbaan begon in de Republiek, trad hij in 1630 in dienst van het Frankrijk van Lodewijk XIV. De Zonnekoning had niet veel op met het steenrijke landje en zocht voortdurend naar een reden om de Republiek aan te vallen. In 1672 was het zover, de Fransen vielen de Nederlanden binnen en het was Henri Turenne die het brein was achter deze invasie die aanvankelijk zeer goed uitpakte voor de Fransen. Door slim optreden kon Willem II Holland toch nog net uit handen houden van de Zonnekoning.
De Tour d’Horloge van het kasteel.
Mooi kerkje
Terug naar het dorpje. Zoals ik al eerder schreef bezochten wij Turenne op een mooie zonnige dag in mei. De natuur genoot van de warmte van de voorjaarszon en verwende ons met prachtige kleuren en geuren van de bloesem.
Turenne lag er op zijn mooist bij maar niemand had het door. Buiten een Frans gezin met kinderen en wij was er niemand die van de schoonheid genoot. En dat maakt het allemaal veel mooier; Frankrijk is op zijn mooist begin mei!
De binnenkant van de kerk in Turenne is mooi licht en hangt vol met schilderijen.inderen was het dorp compleet uitgestorven. Helaas was het kasteel dicht. Dat was wel jammer, want vanaf de hoge torens moet het uitzicht op de omgeving geweldig zijn. Daarbij kan je in de prachtige tuin ook redelijk goed eten terwijl je van het uitzicht geniet.
Gelukkig was de kerk wel open en we troffen er een enthousiaste koster. Met veel elan vertelde hij de geschiedenis van het dorpje en de kerk in het bijzonder. Het is een flinke kerk voor zo’n dorp en vooral de binnenkant is het bekijken waard. De kerk ademt een prettige atmosfeer en er hangen interessante schilderijen. De koster had er een heel verhaal over, maar ik weet niet meer precies wat hij vertelde omdat het al een paar jaar geleden is dat we het dorpje bezochten. Wat ik nog wel weet, is dat hij bijzonder trots was op één van de gebrandschilderde ramen. We hebben er een foto van genomen. Duidelijk was wel dat het dorpje in het verleden belangrijk was. Het is altijd een genot om zo in een kerk te worden ontvangen.
De zuidelijke poort in Turenne
De kerk staat zo’n beetje halverwege tussen het kasteel en het dorp. De huizen in Turenne zijn van het bekende type vakwerk. Deze staan in schilderachtige straatjes die worden aangevuld met hier en daar een poort. Het hele dorp vormt een prachtige combinatie met de omgeving.
Turenne ligt niet ver van de A20 en je kan het dorp dan ook prima bezoeken als je op doorreis bent.
In de omgeving van Turenne
Ongeveer zeven kilometer van Turenne vandaan vind je de Gouffre de la Fage. Wij zijn er niet geweest maar deze grot moet een geweldige entree hebben. Onder de grond zijn er natuurlijk de bekende zalen die mooi zijn aangelicht, een rondwandeling en een parcours voor kinderen. Ze hebben er wat van gemaakt.
Rogier SwagermanCollonges la Rouge: rood dorp met kasteeltjes en heerlijk eten ***
In de zestiende eeuw ontwikkelde het mooie dorp zich tot een soort vakantieplaats. De toenemende bestuurlijke elite van de burggraaf vond het een prima plek om ’s zomers te verblijven. Dit ging gepaard met een toenemende bouwlust, waarvan de mooie huizen en de kleine kastelen die in het dorpje te vinden zijn getuigen.
Het mooie dorpje heeft genoeg mooie straatjes met fijne terrassen.
Een mooi voorbeeld hiervan is Castel de Vassinhac. Dit kasteeltje is gebouwd aan het einde van de zestiende eeuw door de toenmalige heer van het dorp. Het kasteel heeft mooie peperbustorentjes en is bedoeld als paleis. De schietgaten in de torens zijn dus niet voor de verdediging maar vooral voor de sier. Naast dit kasteel zijn er nog veel meer mooie panden in het dorpje te bewonderen.
Van de oorspronkelijke kerk uit de achtste eeuw is niets meer over. De huidige kerk stamt uit de elfde en twaalfde eeuw en is in de zestiende eeuw versterkt. Kennelijk was dat nodig in die tijd. Wij bezochten het dorp op een mooie zonnige dag in mei. Bij het benaderen van de kerk vielen er twee dingen direct op: de plompe Romaanse bouw van met name de kloeke klokkentoren én het tympaan boven de hoofdingang.
Tympaan van Eglise Saint Pierre in Collonges la Rouge.
Dit tympaan is zeer eenvoudig van opzet en een goed voorbeeld van de Romaanse kunst in deze streek. Het heeft niet de dynamiek van dat in de Adbijkerk in Vézelay, maar wel een bepaalde schoonheid in zijn eenvoud. De geleerden zijn er niet helemaal over eens wat het precies voorstelt, maar de centrale figuur in het midden is Jezus. Wat verwacht je anders? Er is twijfel of de Heer nu opstijgt naar de hemel of dat hij juist terugkomt. Wie het weet mag het zeggen!
Bij het wandelen door het dorp zijn hier en daar nog overblijfselen te zien van de muur die de priorij heeft beschermd tegen allerlei gevaren van buitenaf. Zo zijn er nog een aantal poorten te vinden en hier en daar nog een toren. Samen met de mooie huizen geven de muren het dorp een uiterst intieme en charmante uitstraling. In de straatjes zijn hier en daar wat winkeltjes en een galerie te vinden.
Eten en drinken
Bij mooi weer, en dat heb je nog wel eens in deze streek, heeft Collonges la Rouge genoeg terrasjes waar de innerlijke mens goed aan zijn trekken kan komen. Waar ik altijd heel blij van word, zijn de restaurantjes met een terras dat niet direct aan de openbare weg ligt. Je loopt dan langs een muur waarachter zachte eetgeluiden te horen zijn. Soms gaan deze gepaard met de lekkerste geuren en als je voorbij bent gelopen en je werpt een blik naar achteren dan ontdek je net een inkijkje waar je de mensen achter de dampende schalen ziet genieten. Prachtig!
En reken maar dat het de moeite waard is wat er op tafel staat. Het dorp ligt in een streek met een zeer goede keuken. Een hoofdrol speelt hier de gans, met het door de Fransen zo geliefde foie gras, dat je eigenlijk niet mag eten wegens de zeer dieronvriendelijke productie, maar wat o zo lekker is.
Ganzenbord
De rol die de gans in dit gebied speelt, komt erg leuk tot uiting bij La Grange aux Oies, een reusachtige versie van het spel ganzenbord tussen notenbomen. Bij de ingang krijg je een dobbelsteen en wordt aan de hand van het spel de functie en geschiedenis van de gans in de streek uitgelegd. Het laatste vakje, nummer 63, bestaat uit een schuur waar heerlijke streekgerechten staan te wachten om te proeven. Erg leuk om met kinderen te doen.
Dankzij zijn ligging is Collonges la Rouge prima te bezoeken als je op doortocht bent. Als je niet zo ver meer hoeft op de A20 en je een uurtje kan missen, dan is het geknipt voor een tussenstop. Dat geeft een ultieme ‘weg langs de snelweg’ gevoel en veel beter dan zo’n dichtbevolkte aire.
Domme: mooi dorp met kerk, kasteel en grot aan de Dordogne ***
Domme heeft een prachtig terras dat hoog boven de Dordogne uitsteekt, een prima plek voor een kleine lunch.
De grot zelf is de moeite waard, niet groot maar wel mooi met veel stalagmieten en -tieten. De gids is charmant en spreekt ook Engels, al moet je haar daar zo nu en dan wel aan herinneren. Ach, Frans is ook goed natuurlijk.
Leuk is het bordje aan het begin van de grot dat aangeeft dat onhandelbare kinderen niet welkom zijn. Minder leuk is dat bij de uitgang van de grot wel een lift is, maar dat deze het niet doet. Je moet dus zelf naar boven klimmen op de trappen. Zeker te doen, maar ik had wel wat te doen met de oude Engelse dame in de groep. Later zagen we haar door het dorpje lopen, ze heeft het dus gehaald!
Het dorpje zelf is authentiek en heeft mooie uitkijkplekken over de Dordogne. Er is bij de uitgang van de grot een kleine speelplaats. Een perfecte plek om de kinderen te laten spelen en zelf lekker een stokbroodje met kaas te nuttigen. Deze haal je bij de bakker op het centrale plein, dus voordat je de grot in gaat.
Op het plein bevindt zich ook een museum, maar daar zijn we niet in geweest. De hoofdstraat begint ook vanaf het plein en barst van de winkeltjes met plaatselijke producten, toeristische prullaria en leuke kunstige objecten.
Dat doet het altijd goed bij de Nederlandse toeristen en de plaatselijke bevolking pikt zo ook een graantje mee.
Tot slot heeft Domme natuurlijk een burcht. Best een mooie, die al half tot een ruïne vervallen is. Wie een nieuw kasteel wil zien moet maar naar de Efteling. Het kasteel is wel compleet met een gevang waar de Tempelier ridders hun namen in de muren hebben gekrast. Dat geeft het geheel toch een historische dimensie.
In de omgeving
In de buurt van de Dordogne rijgen ze de mooie dorpen achter elkaar. Een paar kilometer stroomafwaarts vind je bijvoorbeeld al La Roque Gageac.
De ingang van de grot ligt midden in het dorp op het centrale plein.
Iets oostelijker ligt Sarlat, een van de mooiste steden van Frankrijk. Maar ook de Lot is niet ver weg en daar ligt Saint Cirq Lapopie, volgens de Fransen zelf het mooiste dorp van hun land. En wie na het bezoek van de grot in Domme de smaak te pakken heeft, kan zijn hart ophalen in deze streek. Vooral Gouffre de Padirac is een absolute aanrader!
La Roque-Gageac: dorp langs de Dordogne ****
La Roque-Gageac ligt aan de oever van de Dordorgne en is gebouwd tegen een stijle rots. Jammer is wel dat tussen de rivier en het dorp een drukke weg loopt, waardoor het nogal onrustig is. De verticale verschillen in het dorp maakt het minder geschikt voor toeristen met een slechte conditie. Je ontkomt niet aan een stevige klim bij een bezoek.
Eenmaal boven, kan je genieten van een prachtig uitzicht over de rivier en de rustige straatjes met de nodige toeristenwinkeltjes. Door de regen was het tijdens ons bezoek niet druk, maar de hele inrichting van het dorp wijst erop dat hier veel toeristen komen. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de ligging van het dorp midden in de Dordogne. Hier zijn gewoon veel toeristen.
Lekker wandelen kan je door de exotische tuin. Bij het bezoeken van de kerk was er een mevrouw aan het oefenen voor een avondconcert op een zingende zaag. Toch een vreemde gewaarwording.
Een paar dagen later kwamen we met een kano nog voorbij La Roque-Gageac. Een kanotocht over de Dordogne is druk, heel druk. Je vaart in een soort van langgerekt flottielje. De bestuurders van de kano’s zijn van een twijfelachtige soort, waardoor je er soms lol en soms last van hebt. Halverwege volgt er met het nageslacht de discussie of we de foto moeten kopen die ze van je maken. In dit geval zijn we niet gezwicht voor de emotionele druk, ondanks een tactisch ingezette huilbui van mijn dochter. En sportief gezien is over de Dordogne varen al helemaal geen uitdaging, daar kan je je dus ook niet op focussen.
Ondanks al deze ‘ellende’ hebben we toch genoten van het uitzicht vanaf het water.