Eten en drinken
De Kazen uit Normandië
Normandië is koeienland en dus wordt hier kaas gemaakt van koemelk. Maar dat niet alleen want ook room en boter uit Normandië zijn beroemd. Én dat zijn twee hele belangrijke ingrediënten in de Franse keuken en dus hebben zowel boter als room een Appellation d’Origine Protégée. Maar dit artikel gaat over kaas en dit zijn de kazen uit Normandië die een AOP bezitten. (meer…)
Rogier SwagermanKazen uit de Alpen
De alpen kennen we vooral van bergen, wandelingen en natuurlijk wintersport. Maar voor dit alles werd uitgevonden was er al kaas, en vooral lekkere kaas. Hoog in de Alpen groeit tussen de bergtoppen rijk en kruidig gras op de weiden. Dat wordt in zomer door de koeien omgezet in heerlijke romige melk die uiteindelijk wordt verwerkt tot kaas, hele goede kaas.
Rogier SwagermanKaas uit de Auvergne
De Auvergne ligt in het grote lege midden van Frankrijk. Leeg is er het natuurlijk niet het is wel waar dat hier betrekkelijk weinig mensen wonen. Dit alles heeft te maken met het landschap dat door de oude bergen van het Massief Centraal. Waar wij nu prachtige natuurschoon zien was dit eeuwenlang een moeilijk te bereiken gebied waar de inwoners zo hun eigen wetten hadden.
CC-by-DigitalyetiRoquefort: de keizer der kazen
De Roquefort, de keizer onder de kazen! Wie kent hem niet, de wereldberoemde blauwe schimmelkaas. De een is er dol op en kan er geen genoeg van krijgen. De ander gruwelt ervan “gatverdarrie, d’r zit schimmel in!”
Chaource: kaas en bijzondere beelden in de kerk ***
Een kilometer of vijf voor Chaource veranderen de akkers in grasvelden met hier en daar een plukje bos. Het is duidelijk dat dit het domein is van koeien en omdat Fransen niet veel melk drinken wordt de witte motor omgezet in kaas. Lekker natuurlijk! En daar is Chaource ook bekend van, het dorp heeft zijn eigen AOP en daar zijn ze trots op.
Kaas
Chaource is een witte romige koeienkaas met een witte schimmel. De kaasjes hebben een kleine diameter en zijn ongeveer een centimeter of acht hoog en moeten in de streek worden gemaakt van melk uit de directe omgeving van het dorp. Omdat de regiogrens bijna door het dorp loopt mag hij ook in Bourgondië worden gemaakt. Qua smaak is de kaas een allemansvriend en doet een beetje denken aan een goede roombrie, alleen dan wel iets eleganter.
Het kaasmuseum ligt aan het kerkplein
Als kaasliefhebber verwacht je in een dorp met een eigen AOP op elke hoek een kaaswinkel waar je de zuivellekkernij kan proeven. Leuke meisjes met kaasplankjes verwelkomen de hongerige toerist bij de gemeentegrens terwijl de jongens van het dorp een centje bijverdienen door verkleed als een enorme kaas over de pleintjes te lopen. Misschien zou dat in Nederland zo zou zijn maar dat is hier anders.
Kaasmuseum
Chaource is bovenal een slaapdorp waar niet heel veel gebeurd. Al zie je hier in vergelijking met andere dorpen nog veel mensen op straat lopen. De kaas wordt gewoon gemaakt in fabriekjes en op slechts één boerderij wordt nog op ambachtelijke wijze kaas gemaakt. De slager op het plein achter de kerk heeft wel een uitgebreid aanbod van de plaatselijke trots. Er is wel een kaasmuseum waar wordt uitgelegd hoe de kaas wordt gemaakt en hoe het recept is ontstaan. Je vindt het museum op het plein aan de voorkant van de kerk.
Het plein voor de kerk is eigenlijk best aardig en het is jammer dat de Fransen die gebruiken als parkeerplaats. Er staan een aantal fraaie vakwerkhuizen. Van dit soort huizen zijn er meer in het dorp, vooral aan de noordkant van de kerk zelf waar ook de overdekte markthal te vinden is. Dit is een staalconstructie uit de tweede helft van de negentiende eeuw en wordt nog steeds gebruikt. Helaas waren wij er niet op maandag, want dan is er markt.
Kerk Saint Bapiste
Naast de kaas heeft het dorp nog een attractie die het bezoek waard is en dat is de kerk. Deze is uitgerust met een prachtig orgel waarop een organist aan het oefenen was toen wij binnenkwamen. Ik heb er niet zoveel verstand van maar het klonk prachtig. Een affiche leerde mij dat gedurende de zomer concerten worden gegeven door organisten uit heel Europa waaronder een Amsterdammer. Kennelijk is dit een dingetje in het dorp. De concerten zijn kosteloos te bezoeken en dat is toch iets om in de gaten te houden als je in de buurt bent.
De kerk, gewijd aan Johannes de Doper, is opgetrokken in de gotische stijl maar heeft geen toren. De kerk heeft een platte voorgevel die niet heel rijkelijk versierd is. Voor beelden moet je binnen zijn want het hele gebouw staat vol met kleine en grote beeldengroepen. Dat maakt een bezoek altijd leuk al is het alleen maar om te ontdekken welke bijbels verhaal wordt uitgebeeld.
In de crypte van de kerk in Chaource staat een waanzinnig mooie beeldengroep.
Voor het topstuk moet je de crypte in. Via een kleine trap naast het altaar kom je in een nauwe ruimte waar direct oog in oog staat met een unieke beeldengroep. Dit heb je in eerste instantie niet door want het is nogal donker daar. Omdat de beelden nogal groot zijn dacht ik even te maken te hebben met medetoeristen. Terwijl mijn ogen langzaam aan het donker begonnen te wennen zag ik dat de levensgrote beelden aan één kant worden verlicht via een klein raampje. Hierdoor ontstond hier een ragfijn spel van licht en schaduw en veranderde de groep toeristen langzaam in een zestiende eeuwse beeldengroep. Als het niet druk is, en dat is vaak hier, is dit een spectaculaire belevenis waar je even de tijd voor moet nemen.
De beeldengroep stelt de graflegging van Christus voor. Het is gemaakt in de zestiende eeuw volgens de Troyes stijl waarvan de belangrijkste beeldhouwer in Chaoucre is geboren. Of hij deze beelden ook heeft gemaakt kon ik niet achterhalen. De beelden zijn beschilderd en zijn uiterst precies gemaakt waardoor de emotie goed zichtbaar is. Het verdriet van de rouwenden spettert van de beelden af en je hoeft dan ook niet lang te kijken om ontroerd te raken. Deze beelden zijn van een waanzinnige kwaliteit en dé reden om dit dorp te bezoeken. Dat je dan ook nog lekker kaas kan eten is daarbij een bonus.
Epoisses: kaas en kasteel in Bourgondië ***
Het zal in Epoisses in de zomer ongetwijfeld druk zijn, maar tijdens de kerstvakantie waren wij duidelijk de enige toeristen in het dorp. In de hoofdstraat was er een bescheiden kerstmarkt met een verlopen kerstman. De populairste attractie was de wijnkraam. Hier stonden de inwoners zich tijdens de lunch de keel te smeren met Champagne. Of dit het hele jaar de gewoonte is weet ik niet, maar tijdens de kerst drinken Fransen nu eenmaal graag dit kostbare vocht dat hier bijna om de hoek wordt gemaakt.
Het torentje van het kasteel die elke kaasliefhebber herkent van het logo van kaasmaker Berthaut
De kerstmarkt was matig druk maar gezellig, al kon ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de ook meeste kraamhouders met een schuin oog de Champagnetent in de gaten hielden. Er zijn nu eenmaal belangrijkere zaken in de wereld dan omzet. Het centrum is gemoedelijk met aardige straatjes met Bourgondische huizen.
Kaas
Natuurlijk mag je niet de kaaswinkel van de plaatselijke fabriek niet missen. Dat is wel even zoeken maar het staat gelukkig goed aangegeven. De winkel is klein maar met een zeer goed aanbod. Natuurlijk zijn de Epoisses hier goedkoper en dat vinden wij als Nederlanders natuurlijk fijn en is ook een prima reden om even dit dorp te bezoeken.
Het poortgebouw van het kasteel van Espoisses.
Naast de kaas is het kasteel de attractie van het dorp. Daarvan zijn er duizenden in Frankrijk maar dit exemplaar is helemaal niet zo gek. Het heeft geschiedenis, aardige gebouwen die voor een groot deel nog overeind staan en een prachtige tuin. Bij mooi weer is het een prima plek voor een kleine wandeling en er zijn genoeg plekjes om een broodje te eten. Die haal je aan de overkant want tegenover het kasteel woont een prima bakker.
Kasteel van Epoisses
De geschiedenis van dit gebouw is redelijk interessant. Door oorsprong van het kasteel stamt uit de zesde eeuw toen Bourgondië nog een koninkrijk was. De Koningin zetelde hier geregeld waardoor het dorp toch behoorlijk aanzien heeft gehad. Nadat Bourgondië onderdeel van Frankrijk was geworden bleef de burcht in handen van belangrijke en betrouwbare leenheren van de hertog. Tijdens de Franse Revolutie moesten de gebouwen het behoorlijk ontgelden en bleef er weinig meer van over. Het kasteel is voor een deel gerestaureerd en het ziet er mooi uit.
Het hele complex bestaat grofweg uit drie onderdelen. Het kasteel zelf staat op een soort van eiland met de duidelijke doel om de boel te verdedigen. Dit is een binnenhof met een slotgracht die vroeger was gevuld met water. Het kasteel had vroeger maar liefst zeven torens waar er nu nog vier van over zijn. Voor de Franse Revolutie was het hof helemaal omringt door gebouwen met als middelpunt de put. Die laatste staat er nog steeds maar de gebouwen werden in 1794 gesloopt want de Revolutionairen vonden torens symbool staan voor de onderdrukking van het volk. Waarom er vier bleven staan heb ik niet kunnen achterhalen, misschien ging toen de wijnkraam open in de hoofdstraat.
Het kasteel vormt de kern van de burcht die veel groter is. Ook deze is omringt door wallen met een gracht en vormde in het verleden de eerste verdedigingslinie. Hier konden de dorpelingen en boeren uit de omgeving bij naderend onheil vluchtten. Om het tijdelijk verblijf aangenamer te maken hadden de inwoners het recht een huis te bouwen binnen de muren. Als tegenprestatie werd er wel verwacht dat de dorpelingen de boel onderhielden en zelf de wallen bemanden bij gevaar. Een aantal van deze gebouwen staan er nog en zijn nog steeds gebruik.
Het park rondom het kasteel nodigt uit tot een korte wandeling en staat in de zomer vol met bloemen.
Eén van deze gebouwen is het poorthuis en daar kom je de burcht binnen. Het is een prachtig gebouwtje waardoor je helemaal zin hebt om de rest van het complex te verkennen. Eenmaal binnen sta je op een pleintje met aan de linkerkant de school. Wat een plek om les te krijgen! Daarachter vind je het kerkje waar tijdens ons bezoek een kerstconcert werd gegeven. Hierdoor konden wij het gebouw uit de dertiende eeuw niet in en dat was toch wel jammer.
Naast de kerk, het poorthuis en de school staan er nog wat andere huizen en gebouwen waar enkelen nog zijn bewoond. Er is zelfs een tennisbaan, al lijkt mij die niet uit de Middeleeuwen. Al deze gebouwen staan een beetje bij elkaar en vormen zo een gehucht in de burcht. Het kasteel staat wat verder weg. De ruimte tussen de huizen en het kasteel vormt een park dat nog achter het kasteel verder loopt en waar het heerlijk wandelen is.
Het park rondom het kasteel is altijd open, wil je het kasteel zelf bezoeken dan kan dat in de zomer. Hou er wel rekening mee dat de Fransen lang lunchen en dan hebben ze geen tijd om je rond te leiden. Maar geen nood, je gaat dan zelf ook gewoon lunchen. Dat kan in één van de prima restaurantjes of, nog leuker, in het park.
In de omgeving van Epoisses
Bourgondië behoort tot mijn favoriete streken in Frankrijk en er is genoeg te doen. De Côte d’Or, het departement waar Epoisses ligt, vormt daar geen uitzondering op. Avallon is een aardig historische stad en ligt om de hoek. Even verder begint de Morvan en daar ligt Vézelay, in mijn ogen één van de mooiste dorpen in Frankrijk. In het oosten ligt de prachtige abdij van Fontenay dat op de UNESCO lijst staat en het dorp Flavigny-sur-Ozerain. Tenslotte ligt in het noorden het prachtige dorp Noyers sur Serein.
Eten uit de automaat in Frankrijk
Op de parkeerplaats in Langeac troffen wij een automaat waar je verse melk kan tappen.
Ik heb het idee dat de Fransen veel meer aandacht voor hun eten hebben dan Nederlanders. Elke Fransman eet altijd vers brood, eet ’s middags zeer uitgebreid met minstens één flesje wijn en kent minstens vijftig familierecepten uit zijn hoofd die stuk voor stuk elke Nederlandse snackbar direct twee Michelinsterren zouden opleveren. Maar helaas is dit niet zo want het restaurant met de gouden bogen is al lang geen vreemde meer en zelfs de Amerikaanse kippenboer met die rare sik duikt zo nu en dan in het
Franse landschap op.
Zelfs het eten van de Franse keuken blijkt dus niet immuun voor automatisering en dat zie ik toch een beetje met lede ogen aan. Het heeft echter ook leuke kanten want rijdend door Frankrijk viel het mij op dat er steeds meer automaten staan waar je voedsel uit kan halen, en ik hou van apparaten. Bij onze laatste gîte van deze zomer stond er bij de supermarkt een enorm apparaat waarop een levensgrote koe ons vriendelijk stond aan te kijken. Mijn nieuwsgierigheid was direct getrokken.
Het betrof een machine waar je 24/7 verse melk kan krijgen. Ik kon het natuurlijk niet laten om dit te proberen. Nadat we eerst een lege fles hadden gekocht, ook uit een automaat, gooide ik vol verwachting een euro in de machine. Achter een klein deurtje bevond zich de melktap waaruit de Lait Cru direct begon te lopen na het indrukken van de startknop. Om de melkaankoop een beetje authentiek te houden klonk hierbij luid geloei alsof de koe live het zuivelproduct voor mij produceerde. Na twintig seconden had ik een litertje melk in de fles en die smaakte prima.
Naast deze melkmachine liep ik in de Alpen bij de plaatselijke kaasfabriek in Beaufort tegen een automaat aan waar je kaas kan kopen en wel 24 uur per dag. Deze heb ik niet getest maar het is natuurlijk hartstikke makkelijk wanneer je kaas tekort komt terwijl je midden in de nacht kaasfondue staat te bereiden. Stokbrood zou ook geen probleem moeten zijn, want een automaat voor baguettes ben ik ook als eens tegen gekomen.
In Lalaye in de Elzas bakt dit apparaat in vier minuten een pizza voor je, deze bleek niet eens heel vies.
Maar de Fransen zijn al langer bezig met eten uit de machine. Vijftien jaar geleden kwamen we in de Elzas een machine waar je friet kon kopen. Na het inwerpen van wat munten begon het apparaat frituurgeluiden te maken en na vier minuten floepte er een zakje friet uit een gleuf terwijl mayonaise uit een ander vakje gleed. Het was een leuke ervaring maar niet te eten.
Beter was de pizza die ik een paar jaar geleden uit een automaat trok, ook dat was in de Elzas. Deze stond nogal eenzaam op een groot parkeerterrein bij een supermarkt. De automatische pizzeria had maar liefst 8 variaties in de aanbieding maar voor de veiligheid koos ik de Margarita.
Na te hebben gepind kwam de pizza na vier minuten uit het luikje zoemen, compleet verpakt in de bekende doos. De pizza was verrassend goed van smaak maar we hebben het toch maar bij de ene gehouden. Uiteindelijk wil je toch gewoon door een mens worden bediend bij het kopen van je voedsel.
Eten en drinken: kaas uit Bourgondië
Epoisses
De meest bekendste Bourgondische kaas en, vanwege zijn geur, de beruchtste is de Epoisses. Deze roodschimmel uit het noorden van Bourgondië, die is vernoemd naar het dorpje waar hij vandaan komt, is een kaas voor de gevorderde kaasliefhebber. Vanwege het bouquet die deze kaas verspreidt is hij in staat om een compleet legioen weg te vagen, de smaak is zeer sterk en na het eten weet hij de ingewanden van de consument nog lang bezig te houden. Het is kortom, een kaasje met karakter. Epoisses is gemaakt van rauwe koemelk en wordt tussen de vijf en acht weken gerijpt. Tijdens dit proces wordt de kaas regelmatig gekeerd en gewassen waarbij een mengsel van water en Marc du Bourgogne wordt gebruikt.
De Epoisses is een stevige kaas zowel qua smaak als geur. De structuur is echter zeer zacht.
Epoisses werd al in de zeventiende eeuw gemaakt maar raakte na de Eerste Wereldoorlog in de vergetelheid. Hoe kan een kaas nou in de vergetelheid komen? Dat heeft alles te maken met de Eerste Wereldoorlog waarin een groot deel van de Franse mannen het leven liet. Dat gold ook voor de mannen uit de Bourgondië waardoor de boerderijen moesten worden bestierd door vrouwen. Je kan je voorstellen dat de dames het druk hadden, te druk om arbeidsintensieve producten zoals kaas te maken waardoor de Epoisses uiteindelijk halverwege de jaren vijftig geheel verdween. Gelukkig staken een aantal boerderijen een paar jaar later de koppen bij elkaar voor een herstart van deze heerlijke kaas. Dit resulteerde in 1991 in een eigen Appellation d’Origine Contrôlée (AOC) waardoor de kaas wordt beschermt en daarmee de kwaliteit gewaarborgd.
Chaource
Chaource is de derde kaas met het predicaat AOC uit Bourgondië al staat de Appellation ook toe dat hij in de Champagne wordt
Chaource
gemaakt. Net als zijn Bourgondische broertjes wordt de Chaource gemaakt van koemelk. Tot zover de overeenkomsten want deze kaas heeft een witschimmel en dan weten de liefhebbers dat hij minder sterk en dominant is als de Langres en Espoisse. Hij heeft zelfs voor een witschimmel een vrij milde en zachte smaak. Je doet er dan ook goed aan om met deze kaas te beginnen bij een Bourgondisch kaasplankje.
Naast deze AOC kazen worden er in Bourgondië nog veel meer soorten kazen gemaakt. Je zou een site kunnen vullen om ze allemaal te bespreken, wat natuurlijk wel een heel goed idee is. Daarom hier een aantal die ik ken.
Langres
Naast Epoisses zijn de Langres en de Chaource de andere AOC kazen uit Bourgondië. De eerste wordt gemaakt rondom de stad Langres in het Noordoosten. Net als de Epoisses betreft het hier ook een roodschimmel en hij stinkt ook behoorlijk. Hij is wat milder dan Epsoisses maar heeft nog wel een sterke smaak. De kaasjes zijn iets kleiner dan de Epoisses en worden tijdens de rijping niet gekeerd waardoor de bovenkant wat inzakt.
De Langres lijkt op Epoisses maar wordt niet gekeerd tijdens het rijpen en heeft daardoor een gerimpelde buitenkant.
Bouton de Culotte
Bouton de Culotte
De kleine Bouton de Culotte wordt gemaakt in het zuiden van Bourgondië in de streek rondom Mâcon. Gezien deze herkomst wordt hij ook wel chèvreton de mâcon of mâconnais genoemd. Deze namen verraden dat hij gemaakt is van geitenmelk maar er zijn er ook waarbij voor de helft of helemaal van koemelk wordt gebruikt. De kaasjes zijn klein en wegen ongeveer 60 gram en heeft een witte korst met een beetje blauwschimmel. De kaas werd/ wordt veel gegeten tijdens het oogsten van de druiven. Ik heb nooit een koemelk variant geproefd, maar het geitenkaasje smaakt naar een Frans geitenkaasje waarbij naarmate hij verder is gerijpt wat prikkelender is. Je kan hem jong eten, maar oud heeft hij meer karakter en is hij lekkerder.
L’ami du Chambertin
Roodschimmels zijn populair in Bourgondië en de L’ami du Chembertin is er ook één. Hierdoor is deze kaas verwant aan de Epoissess. Ook bij de productie van deze kaas wordt gebruik gemaakt van Marc de Bourgogne. Hij is echter minder sterk van smaak, is romiger en is iets kleiner dan zijn beroemde neef. In Nederland is hij moeilijk te krijgen maar in Bourgondië vind je hem veel, met name op de markt.
Salers: zwarte diamant op een groen tapijt ****
De bergen van de Cantal
Salers ligt midden in de Cantal die een onderdeel vormt van het Centraal Massief in het hart van Frankrijk. Het is een ruige streek waar de natuur nog flink zijn gang kan gaan. De winters zijn er guur, koud en kunnen lang duren. Wij stonden ooit op Koninginnedag sneeuwballen te gooien in deze streek, en dat was niet bovenop een hoge berg maar gewoon op 500 meter.
Het landschap is getekend door de geografische geschiedenis van de streek, een nogal heftige geschiedenis. Nog voordat de Alpen ontstonden was het Centraal Massief al een hoge bergketen. De Cantal was het dak van het gebergte met vulkanen van meer dan 3.000 meter hoog. Tussen Salers en Aurillac lag een zogenaamde supervulkaan, te vergelijken met YellowStone nu; een nogal explosieve berg, erg explosief. En die ontplofte op een goede dag waarbij de berg bijna voor de helft verdween. De Puy de Marie, de hoogste top van het Centraal Massief, is een restant van deze ooit machtige vulkaan.
IJstijd
Maar daarmee is het geologische spektakel in de Cantal nog niet ten einde. Door de hoge ligging van de streek heeft het tijdens de ijstijden een eigen ijskap met enorme gletsjers gehad . Deze gletsjers hebben gedurende tienduizenden jaren reusachtige dalen uitgeslepen en zo het huidige landschap gevormd.
Tussen Salers en de Puy Marie strekt zich een prachtig gletsjerdal uit. Deze is goed te zien vanaf Salers, maar je hebt de Cantal niet ervaren als je niet over de Pas de Peyrol naar de toppen van het Centraal Massief hebt gereden. Deze pas is trouwens een goede bekende in de Tour de France en trekt veel fietsers. Let wel op, want hij is lang niet altijd open. Wij zijn vaak in mei in de Cantal en het is altijd even informeren of deze weg open is. Het was in deze streek dat Johnny Hoogerland van zijn fiets werd gereden door een auto en vreselijk ten val kwam.
Kaas en vlees
Wie een beetje culinair geïnteresseerd is en vaak in Frankrijk komt, kent Salers zeker van naam. Ten eerste zijn er de grote kazen die een beetje op Nederlandse kaas lijken. De kaas lijkt op Cantal, Salers ligt tenslotte
in de Cantal, maar is toch echt een andere kaas. Het heeft een eigen AOC en die bepaalt dat kaas uit Salers op de boerderij wordt gemaakt waar de koeien staan en wel direct na het melken.
Dat is een groot verschil met de Cantal die wordt gemaakt in fabrieken. Een Salerskaas wordt gemaakt van melk van één kudde en de smaakt wordt bepaald door de planten die de koeien eten. En hoe raar dit ook klinkt, dit is ook echt te proeven!
Uitzicht op het gletsjerdal vanaf Salers.
De producenten van de melk zijn zelf ook een delicatesse. De koeien in de Cantal zijn een speciaal ras met de naam: Salers, jawel! Vergeet de Milka koe, de dames in de Auvergne zijn de echte bergkoeien. Taaie runderen die tegen een stootje en flinke kou kunnen én die de hele dag hellingen moeten beklimmen om het lekkerste gras te zoeken. Deze dagelijkse training zorgt ervoor dat runderen zeer goed ontwikkelde spieren hebben. Het is dit vlees die in Frankrijk bekend staat als het beste rundvlees van de wereld. Vergeet de Limousin koe! Er zijn meerdere Franse toprestaurants die hier hun vlees inkopen, en dat is niet voor niets!
Omdat wij vaak in de Cantal komen volgt hier de gouden tip: Als je in de buurt van Laroquebrou komt, dat ligt 30 kilometer ten zuidwesten van Salers, koop dan de entrecote in dit dorpje. Je bent wel minstens een half uur kwijt om de slager uit te leggen waar je vandaan komt, maar dit zijn de lekkerste entrecotes die je ooit zal proeven. Als wij terug naar Nederland rijden vragen we de slager altijd er twee vacuüm te verpakken. In een koelbox overleeft deze delicatesse het prima!
Festiviteiten
De inwoners hebben het tijdens de zomer maar druk met allerlei feesten en activiteiten. Het begint in mei met een culinair feest, waarna in juni het plaatsje in het teken staat van de antiekmarkt (brocante). Ik heb daar te weinig verstand van, maar ik kan mij voorstellen dat je iets leuks vindt op een plek als deze. Tot slot zijn er in juli en augustus nog verschillende feesten zoals het Gala Folklorique. Maar dat laatste is niet echt ons ding.
De Salers koeien moeten veel klimmen om gras te vinden en ontwikkelen daardoor sappige billen.