Bij het bezoeken van Chaource verbleven we in een gîte in het zuidelijkste puntje van de Champagne bij Bar-sur-Seine. Een aardige streek waar veel onafhankelijke champagneboeren hun eigen wijn maken. De tocht naar Chaource leidde ons door een glooiend landschap waar de beroemde wijnranken vrijwel direct uit het zicht verdwenen en plaatsmaakte voor graanvelden die worden afgewisseld met hennepvelden. Hennep is een grondstof voor de kledingindustrie maar het is toch vreemd om velden van honderden meters lang met deze planten te zien. Je denkt toch dat Frankrijk zijn softdrugsbeleid heeft aangepast.
– Kaas eten
– Kaasmuseum
– Beeldengroep in crypte kerk
Een kilometer of vijf voor Chaource veranderen de akkers in grasvelden met hier en daar een plukje bos. Het is duidelijk dat dit het domein is van koeien en omdat Fransen niet veel melk drinken wordt de witte motor omgezet in kaas. Lekker natuurlijk! En daar is Chaource ook bekend van, het dorp heeft zijn eigen AOP en daar zijn ze trots op.
Chaource is een witte romige koeienkaas met een witte schimmel. De kaasjes hebben een kleine diameter en zijn ongeveer een centimeter of acht hoog en moeten in de streek worden gemaakt van melk uit de directe omgeving van het dorp. Omdat de regiogrens bijna door het dorp loopt mag hij ook in Bourgondië worden gemaakt. Qua smaak is de kaas een allemansvriend en doet een beetje denken aan een goede roombrie, alleen dan wel iets eleganter.
Het kaasmuseum ligt aan het kerkplein
Als kaasliefhebber verwacht je in een dorp met een eigen AOP op elke hoek een kaaswinkel waar je de zuivellekkernij kan proeven. Leuke meisjes met kaasplankjes verwelkomen de hongerige toerist bij de gemeentegrens terwijl de jongens van het dorp een centje bijverdienen door verkleed als een enorme kaas over de pleintjes te lopen. Misschien zou dat in Nederland zo zou zijn maar dat is hier anders.
Chaource is bovenal een slaapdorp waar niet heel veel gebeurd. Al zie je hier in vergelijking met andere dorpen nog veel mensen op straat lopen. De kaas wordt gewoon gemaakt in fabriekjes en op slechts één boerderij wordt nog op ambachtelijke wijze kaas gemaakt. De slager op het plein achter de kerk heeft wel een uitgebreid aanbod van de plaatselijke trots. Er is wel een kaasmuseum waar wordt uitgelegd hoe de kaas wordt gemaakt en hoe het recept is ontstaan. Je vindt het museum op het plein aan de voorkant van de kerk.
Het plein voor de kerk is eigenlijk best aardig en het is jammer dat de Fransen die gebruiken als parkeerplaats. Er staan een aantal fraaie vakwerkhuizen. Van dit soort huizen zijn er meer in het dorp, vooral aan de noordkant van de kerk zelf waar ook de overdekte markthal te vinden is. Dit is een staalconstructie uit de tweede helft van de negentiende eeuw en wordt nog steeds gebruikt. Helaas waren wij er niet op maandag, want dan is er markt.
Naast de kaas heeft het dorp nog een attractie die het bezoek waard is en dat is de kerk. Deze is uitgerust met een prachtig orgel waarop een organist aan het oefenen was toen wij binnenkwamen. Ik heb er niet zoveel verstand van maar het klonk prachtig. Een affiche leerde mij dat gedurende de zomer concerten worden gegeven door organisten uit heel Europa waaronder een Amsterdammer. Kennelijk is dit een dingetje in het dorp. De concerten zijn kosteloos te bezoeken en dat is toch iets om in de gaten te houden als je in de buurt bent.
De kerk, gewijd aan Johannes de Doper, is opgetrokken in de gotische stijl maar heeft geen toren. De kerk heeft een platte voorgevel die niet heel rijkelijk versierd is. Voor beelden moet je binnen zijn want het hele gebouw staat vol met kleine en grote beeldengroepen. Dat maakt een bezoek altijd leuk al is het alleen maar om te ontdekken welke bijbels verhaal wordt uitgebeeld.
In de crypte van de kerk in Chaource staat een waanzinnig mooie beeldengroep.
Voor het topstuk moet je de crypte in. Via een kleine trap naast het altaar kom je in een nauwe ruimte waar direct oog in oog staat met een unieke beeldengroep. Dit heb je in eerste instantie niet door want het is nogal donker daar. Omdat de beelden nogal groot zijn dacht ik even te maken te hebben met medetoeristen. Terwijl mijn ogen langzaam aan het donker begonnen te wennen zag ik dat de levensgrote beelden aan één kant worden verlicht via een klein raampje. Hierdoor ontstond hier een ragfijn spel van licht en schaduw en veranderde de groep toeristen langzaam in een zestiende eeuwse beeldengroep. Als het niet druk is, en dat is vaak hier, is dit een spectaculaire belevenis waar je even de tijd voor moet nemen.
De beeldengroep stelt de graflegging van Christus voor. Het is gemaakt in de zestiende eeuw volgens de Troyes stijl waarvan de belangrijkste beeldhouwer in Chaoucre is geboren. Of hij deze beelden ook heeft gemaakt kon ik niet achterhalen. De beelden zijn beschilderd en zijn uiterst precies gemaakt waardoor de emotie goed zichtbaar is. Het verdriet van de rouwenden spettert van de beelden af en je hoeft dan ook niet lang te kijken om ontroerd te raken. Deze beelden zijn van een waanzinnige kwaliteit en dé reden om dit dorp te bezoeken. Dat je dan ook nog lekker kaas kan eten is daarbij een bonus.
In bezit een ereader of tablet? Download dan één van de E-Magazine. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Saint-Véran: het hoogste dorp van Frankrijk
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!