Limeuil ****Dorp langs twee rivieren
Het dorp is misschien één van de oudst nu nog bewoonde plek in Frankrijk want hier zijn spulletjes gevonden van mensen die aan het einde van de laatste ijstijd op rendieren en mammoeten jaagden. Dat moet een stevige barbecue zijn geweest. Daar is tegenwoordig niet veel meer van te zien maar dat gelukkig is er nog genoeg te beleven.
Het dorp ligt in de streek Perigord Poupre dat zo is genoemd naar de bladeren van de wijnranken die in de herfst paars kleuren.
De strategische ligging aan de rivieren heeft voor- en nadelen. Dankzij de haven floreerde de handel maar aan de andere kant was het dorp bij een conflict snel de Jacques. Dat gebeurde met name tijdens de honderdjarige oorlog in de veertiende eeuw waarin het dorp het behoorlijk voor de kiezen kreeg. Gelukkig werd het voor de inwoners in de eeuwen daarna flink rustiger.
In de achttiende- en de negentiende eeuw ging het erg goed met Limeuil. De haven zorgde voor handel en in het dorp waren tientallen ambachtslieden actief die op hun beurt zorgden voor handelswaar. Nu herinneren het oude havenkantoor en een pakhuis nog aan deze tijd. Opvallend is dat beide panden nu een restaurant herbergen.
Het kerkje stamt uit de dertiende eeuw en is gewijd aan Sint Maarten. Dat is niet zo gek want hij was de bisschop van Tours en dat is niet heel ver weg. Er stond toen al een kerk en tot het einde van de achttiende eeuw had Limeuil twee kerken. Daar maakte de Franse Revolutie een einde aan want toen mocht het dorp nog maar één kerk hebben anders zou het alleen maar verwarring brengen.
Interessant is dat in 1960 achter het stucwerk in de kerk fresco’s werden gevonden waarvan een deel nu weer te zien is. Ook de gebrandschilderde ramen die in 2000 zijn gemaakt, zijn de moeite van het bekijken waard.
Naast de kerk en natuurlijk het dorp zelf is het park met panoramisch uitzicht de moeite waard om te bezoeken. Het ligt boven het dorp op de plek waar een kasteel heeft gestaan waar nu nog weinig van over is. Het park is ontworpen als Engelse tuin aan het begin van de twintigste eeuw rondom de ruïnes van het kasteel. Het park is in 2007 helemaal gerestaureerd.
Vanaf het park heb je een prachtig uitzicht over het dorp en de beide rivieren en dat maakt het een prima plek voor een picknick. Daarvoor met je wel vooraf de etenswaren kopen want het dorp heeft geen boulangerie. Bij warm weer geeft het strandje aan de overkant van de rivier verkoeling.
Video van Limeuil
Beelden van Limeuil
E-Magazine Dordogne & Lot
In bezit een ereader of tablet? Download dan het E-Magazine over de Dordogne & Lot. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Evenementen in Limeuil
Kaart van Limeuil en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Limeuil
cc-ThesupermatBeynac-et-Cazenac: levende ansichtkaart langs de Dordogne ***
We hebben veel dorpjes bezocht maar Beynac-et-Cazenac hebben wij eigenlijk niet goed bekeken want we zijn er alleen doorheen gereden én langs gevaren met een kano. We zijn er dus wel geweest maar we hebben het dorp niet goed bezocht. Daarom geef ik dit dorp ook geen sterren want ik kan het niet goed beoordelen al had ik wel de indruk dat het heel bijzonder is. Maar om het goed te kunnen beoordelen moet moet ik er nog een keer heen en dat lijkt mij geen straf.
Prehistorie
De Dordogne is één van de plekken in West-Europa die al aan de einde van de ijstijd door mensen werd bewoond. Langs de oever van de rivier is er ook veel gevonden van deze vroege bewoners waarbij Lascaux de bekendste is. Ook in de buurt van Beynac-et-Cazenac zijn resten gevonden die wijzen op al een lange bebouwing. Ze hebben hier een archeologische park gebouwd waarin wordt uitgelegd hoe de mensen hier leefden tussen grofweg de laatste ijstijd en de komst van de Kelten, die wij kennen als Galliërs. Het park is in de zomer elke dag open en ze spreken er Engels. Na het hoogseizoen moet je een afspraak maken.
De andere publiekstrekker is natuurlijk het kasteel. Om daar te komen loop je door het dorpje waar je via een steil straatje de burcht bereikt. Het verdedigingswerk is op 150 meter hoge rots boven de Dordogne gebouwd en heeft in de tweede helft van de middeleeuwen een flink aantal belegeringen doorstaan waarbij de aanvallers werden bestookt met stenen.
Richard Leeuwenhart
Dit was niet altijd succesvol. Zo veroverde de beroemde Engelse koning Richard Leeuwenhart in de twaalfde eeuw het kasteel. Dat is geen schande want hij was een getalenteerd militair. Een eeuw later werd het kasteel van Beynac-et-Cazenac door het kruisridders uit het noorden veroverd op de Albigenzen waarbij behoorlijk wat bloed vloeide.
Naast de militaire functie heeft het kasteel ook een bestuurlijke functie gehad. Zo vergaderden de baronnen van de Perigord er en woonde één van hen hier. Na de Franse Revolutie waren er echter weinig edelen over in Frankrijk en werd het kasteel verlaten en raakte het in verval.
Restauratie kasteel
In tweede helft van de twintigste eeuw werd het gekocht door een particulier die het langzaam maar zeker heeft gerestaureerd zodat wij er nu van kunnen genieten. Het heeft interessante vertrekken waarvan er een aantal alleen zijn aangelicht met olielampen zoals dat ook in de middeleeuwen gebeurde. Tot slot is er het uitzicht over de rivier en de rotsen van de Domme en kan je bij helder weer drie andere kastelen zien.
In en rond het dorp is veel te doen. Zoals ik al eerder schreef is een kanotocht over de Dordogne echt een must. Al is er geen opstap plek in Beynac-et-Cazenac, daarvoor moet je westelijker wezen. Verwacht niet een tocht op wild water want de rivier is hier kalm en rustig. Wie echt iets bijzonders wil doen kan een ballontocht maken boven het dorp maar dat is wel redelijk prijzig.
Rogier SwagermanMonpazier: het mooiste vestingstadje van de Périgord ****
De machtsbasis bevond zich in het zuidwesten van Frankrijk met Bordeaux als belangrijkste stad. Om dit gebied te verdedigen stichtte Edward een aantal kastelen en versterkte dorpen. In Monpazier is dat volgens een strak plan uitgevoerd. Het dorp heeft een rechthoekige plattegrond van 400 bij 220 meter.
Alle huizen even groot
De straten lopen evenwijdig aan de lange zijde en worden gekruist door vier dwarsstraten. Het hele dorp bestaat uit rechthoekige blokken waar alle huizen oorspronkelijk even groot waren. Bij het wandelen door het dorp geeft deze strakke indeling toch een vreemd gevoel. Deze strengheid hoort niet bij een Franse dorpje. Ik had dat gevoel ook bij het nieuwe gedeelte van Carcassonne en Villefranche de Conflent.
Voor de veiligheid waren tussen de huizen brandgangen zodat vuur moeilijker over kan springen. Deze brandgangen zijn nog goed te zien op het centrale plein. De Place des Cornières is bijzonder aardig en wordt omringt door huizen die tussen de middeleeuwen en de zeventiende eeuw zijn gebouwd. De arcades onder de huizen zie je meer in de het zuidwesten van Frankrijk en geeft een plein een eigen charme. Midden op het plein is een houten markthal te bewonderen. Vlakbij het plein staat de kerk die in de dertiende eeuw is gebouwd en daarna nog een aantal keren is verbouwd.
Tot slot is een bezoekje aan de Office du Tourisme nog de moeite waard. Hier is een kleine tentoonstelling over de geschiedenis van de Bastides ingericht , inclusief schaalmodellen en archeologische vondsten.
Saint-Léon-sur-Vézère: Romaanse kerk op prachtige plek
In Saint-Léon-sur-Vézère staat ook een prachtig voorbeeld van de Romaanse bouwkust. Het kerkje staat bovendien nog eens op een prachtige plek op de fundamenten van een Romeinse villa. Het was ooit onderdeel van een priorij maar die is in de loop van de tijd verdwenen. Hoewel de kerk niet heel groot is kloppen hier de verhoudingen, vooral binnen is de ruimte betoverend mooi.
Naast de kerk heeft Saint-Léon-sur-Vézère natuurlijk een schilderachtige dorpskern en maar liefst twee kastelen. Het dorp is tevens nog het decor van een vreemd verhaal dat zich afspeelde op het kerkhof. Daar staat een Gotische kapel waar een tekst boven de deur refereert naar een opmerkelijke gebeurtenis in de dertiende eeuw. Hier zou een man een pijl hebben afgeschoten op een kruis waarna hij direct dood neerviel met zijn hoofd in een halve slag gedraaid. Dit soort verhalen waren er in de middeleeuwen wel meer maar deze geschiedenis kreeg in 1890 nog een opmerkelijk staartje. Aan het einde van de negentiende eeuw werd namelijk een graf geopend met daarin een lichaam waarvan het hoofd een halve slag was gedraaid.
Saint-Jean-de-Côle: dorp met oude priorij
Ondanks dit geweld is er best nog veel te zien in Saint Jean de Cole. Eén van de meest interessante gebouwen is de kerk van de priorij waarvan alleen het koor nog staat.
Deze is gewijd aan Johannes de Doper en heeft Byzantijnse plattegrond, in Frankrijk is dat redelijk zeldzaam. Ook van gebouwen van priorij staan nog redelijk wat overeind en hebben een aantal mooie renaissance details. Helaas is deze alleen open tijdens de Open Monumentendag.
De oude brug over de rivier de Cole is ook even het bezoeken waard. Deze stamt uit de twaalfde eeuw en ligt prachtig over het water, een mooi plaatje.
Rogier SwagermanBelvès: dorp met grotwoningen en oude markt ***
Het plein heeft een prachtige oude markthal en gezellige restaurantjes. Zo hoort dat ook bij een mooi Frans dorp.
Romeinse tijd
De Romeinen die in de eerste eeuw Gallië veroverden, zagen onmiddellijk de strategische waarde en vestigden hier een legerplaats. Dit gaf de plaats veiligheid maar bovenal welvaart en een goede infrastructuur. De boel moest immers worden bevoorraad en de aansluiting op het netwerk van wegen was goed voor de handel. Helaas is van deze periode niet veel meer terug te vinden in het huidige dorp.
In de Middeleeuwen bleef Bèlves dankzij de strategische ligging een belangrijke nederzetting. Merovingers, Franken en Vikingen brachten allemaal een bezoek aan het dorp waarbij sommige bezoekers de boel niet helemaal achter lieten zoals ze het hadden aangetroffen.
In de elfde eeuw werd er een abdij gebouwd die volgens een legende werd beschermd door zeven edellieden die allemaal een toren lieten bouwen. Het dorp verdiende hierdoor zijn bijnaam ‘De stad met de zeven torens’. Hoewel het nu als een dorp door het leven gaat, was het in die tijd een stad. Deze status is nu nog terug te vinden in het feit dat het dorp de hoofdstad is van het Kanton.
Honderdjarige Oorlog
De late middeleeuwen was een tijd van vallen en opstaan voor Bèlves. In de Honderdjarige Oorlog tussen Engeland en Frankrijk lag het vaak in de frontlinie en was het dorp meer dan eens het toneel van dood en destructie.
Toch kende het ook periodes van rust en welvaart bijvoorbeeld toen Clemens V, die zich als paus in Avignon vestigde, zich opwierp als beschermheer. Deze relatie met de heilige stoel is nog goed te zien in het dorp waar je vaak afbeeldingen en beeldhouwwerk met sleutels en de driedubbele kroon tegenkomt. Ook de plaatselijke ondernemers kiezen vaak een naam die verwijst naar deze paus. Kennelijk verkoopt zo’n heilige naam nog altijd goed.
Belvès heeft tal van kleine steegjes waar je heerlijk kan wandelen.
Na de Honderdjarige oorlog kent de streek rondom de Dordogne een lange tijd van welvaart waarbij de lokale edelen grote kastelen lieten bouwen in Renaissance stijl. Deze bouwgolf ging voor een groot deel voorbij aan Bèlves maar in de directe omgeving is het kasteel van Biron hier een goed voorbeeld van. Evengoed kent het dorp een aantal huizen met Renaissance kenmerken.
Tijdens de godsdienstoorlogen ligt het dorp wederom in het oorlogsgebied en dat laat diepe sporen na. Mede door de hoge belastingen die de koning na deze burgeroorlog heft verarmt de streek en komen de boeren in opstand. Hoewel in het begin succesvol wordt deze boerenopstand (jacquerie) twee keer bloedig neergeslagen.
Bij ons bezoek aan Bèlves regende het pijpenstelen. Dit overkomt ons wel meer in Frankrijk en de Dordogne staat ook bekend om zijn regen. Dit heeft te maken met het Centraal Massief waar de wolken die vanaf de oceaan komen aanwaaien overheen komen. Maar het kan er zeker ook warm zijn. De regen joeg ons direct een brasserie in waar we besloten de bui af te wachten. Hier kwamen er achter dat de grotwoningen onder het marktplein, een perfecte attractie tijdens dit weer, die dag gesloten waren. Resultaat was dat we na dik anderhalf uur wij rennend terugkeerden bij de auto. Het was al laat en er moesten nog boodschappen worden gedaan en zo. Heel jammer want wat ik door de druppels van het dorp zag, was bijzonder mooi.
Mocht je het dorp bezoeken zonder zondvloed neem dan even een kijkje bij de eerste genoemde markthal uit de vijftiende eeuw, het liefst tijdens de markt op zaterdagmorgen. Op één van de zuilen is nog een ijzeren ring te vinden waaraan criminelen werden vastgeketend. De kerk uit dezelfde periode lijkt ook de moeite waard en dat geldt ook voor de grotwoningen onder het marktplein. Maar geniet vooral van een wandeling door de straatjes in het oude centrum en bewonder de prachtige huizen.
Ben in toevallig in augustus in de buurt dan zijn er tal van activiteiten en feesten in Bèlves. Op de eerste zondag is er een middeleeuws festival. Op vijftien augustus wordt er een vliegfestival georganiseerd op het plaatselijke vliegveld en dat is altijd leuk met kinderen.
Carennac: dorp bij de Dordogne met alles erop en eraan ****
Het kloosterhof is half romaans en half gotisch.
Klooster
Carennac is ontstaan in de elfde eeuw rondom een priorij van de orde van Cluny, die nog steeds, tegen een klein bedrag, te bezoeken is. Helaas is het niet helemaal ongeschonden uit de geschiedenis gekomen. Tijdens de honderdjarige oorlog was deze streek lang het strijdtoneel en ook Carennac is in deze tijd niet aan het geweld ontsnapt. Het klooster werd voor een groot deel verwoest en na deze strijd in de vijftiende eeuw herbouwd en uitgebreid.
Vier eeuwen later moest het klooster het ook tijdens de Franse Revolutie ontgelden en raakte zwaar beschadigd. Toch maakt met name het kloosterhof het dorp de moeite waard om te bezoeken. In de kapittelzaal is nog een mooie grafligging van Jezus te zien waar de emotie van de hoofdrolspelers vanaf spat. Zeker even gaan kijken daar dus.
Kerk Saint Pierre
In het midden van de timpaan zit Jezus op zijn troon met daar omheen de evangelisten en de apostelen.
Naast het klooster herbergt Carennac het mooie Romaanse kerkje Saint Pierre uit de elfde eeuw. Kijk voordat je naar binnen gaat even omhoog, want boven de deur bevindt zich een prachtig timpaan uit de twaalfde eeuw. Het stelt een twaalfde-eeuwse kijk op de eindtijd voor, waarbij Jezus met de bijbel in zijn hand als koning wordt afgebeeld.
De huizen in Carennac zijn opgetrokken uit amberkleurig natuursteen en dat geeft het dorp een aangename sfeer. Ook het Château des Doyens is gebouwd met deze steen. Hier vind je een museum over de omgeving. Door gebrek aan tijd hebben wij het niet bezocht maar zo’n plaatselijk museum is in Frankrijk altijd aardig.
Een andere attractie die wij hebben gemist, zijn de kano’s. Aan het oostkant van het dorp ligt een startpunt en in de zomer is dit een uitstekend vermaak.
In de omgeving van Carennac
In de buurt van Carennac is genoeg te zien en te doen. Op nog geen tien kilometer van het dorp ligt de Gouffre du Padirac. Dat is één van de mooiste grotten van Frankrijk, waar je met een bootje op een ondergrondse rivier kan varen. Iets verder ligt het bekende bedevaartsoord Rocamadour prachtig aan de rivier de Lot.
Mooie dorpen zijn er rondom Carennac genoeg te vinden. Dit land is echt een walhalla voor liefhebbers. Op een steenworp afstand liggen Autoire, Turenne en Loubressac. Iets verder naar het noorden rijden is Colloges-le-Rouge en in het westen liggen Domme en La Rogue-Gageac. Genoeg te zien dus!
Rogier SwagermanGouffre de Padirac: varen in een grot ****
De ingang tot de grot is een gigantisch gat in de grond.
Het toeristenseizoen was duidelijk nog niet begonnen en daarom konden wij de auto voor de deur parkeren. De grote parkeerplaatsen en het plein voor het entreegebouw verraadden dat dit uitzonderlijk was, hier kan het in het hoogseizoen behoorlijk druk zijn. Het entreegebouw is trouwens wel even de aandacht waard, want dat is bijzonder fraai ontworpen. Er is aan het begin van het terrein een speciale plek voor campers, maar volgens mij mag je daar niet overnachten.
Lift of trappen
Wij wandelden zonder problemen langs de rijen hekjes naar het entreegebouw. Dit is best een aardig gebouwtje, waarin je naast de kassa de onvermijdelijke souvenirwinkel vindt. Nadat de kaartjes waren gekocht, daalden we af naar de grot. Hiervoor is een grote stalen constructie met een lift en trappen, in het gat in de grond geplaatst. De lift is natuurlijk het meest comfortabel, maar de diepte afzakken met de open trap is veel leuker.
Het gat is rond de 75 meter diep en is aan het einde van de negentiende eeuw door Alfred Martel ontdekt, een bekende naam in de speleologie, want deze beste man heeft zo’n beetje de helft van de Franse grotten ontdekt. Dat was niet echt moeilijk omdat het plafond van het enorme gat in de grond, een gouffre genaamd, was ingestort. Het gat is ontstaan door water dat miljoenen jaren de grond heeft weggespoeld. Toch verdient de man respect want hij was de eerste die via een touwladder in het gat afdaalde.
Eenmaal beneden blijkt het gat in de grond nog groter dan vanaf boven. Het water dat de gouffre heeft uitgesleten valt nog steeds, waardoor je op de bodem in een ondergrondse regenbui staat. Hierna leidt de route je via wat trappen naar een brede gang onder de grond, die je naar de bootjes brengt. Naast het pad,dat tevens dienst doet als wachtrij, zoekt flink wat water zijn weg naar de ondergrondse rivier verderop. De gang was begin mei niet in gebruik als wachtrij want er was praktisch niemand en dus liepen wij direct door naar het haventje.
Varen in een grot
De bootjes worden door gondeliers door middel van een flinke boom verplaatst. De bootjes zijn vrij nat omdat het water op allerlei plekken door het plafond druppelt, trek dus niet je driedelig of mantelpakje aan, want die hou je niet droog. Daarbij schommelen de bootjes behoorlijk. Dit wordt tijdens de tocht nog geaccentueerd door de gondelier die nog wel eens grappig wil doen. Dat is natuurlijk leuk en goed voor de sfeer. Het water is ongelooflijk helder en de grot is sfeervol aangelicht en dat maakt het boottochtje een erg leuke ervaring.
Eén van de ondergrondse meertjes aan de andere kant van de rivier.
Bij aankomst wacht een gids die je meeneemt naar erg mooie en vooral grote zalen. Het hoogtepunt van de excursie is een hoge zaal met een bassin met helder water dat als een spiegel oogt en de Grande Pendeloque: een zeer grote steen van maar liefst 60 meter hoog. Na een klein half uurtje ben je weer terug bij de gondels en begint de terugtocht.
Als je in de buurt bent, dan is de Gouffre de Padirac een echte aanrader. Zeker met kinderen is een bezoek zeker de moeite waard. De grot is erg mooi, maar de afdaling en het tochtje over de rivier zorgen ervoor dat een bezoek je lang zal bijblijven. Het kan er wel druk zijn en het is wellicht een idee om je kaarten alvast online te kopen, want dan hoef je niet in de rij voor de kassa te staan.
Het landschap en de grotten langs de Dordogne en de Lot
De toeristen, die sinds halverwege de vorige eeuw in steeds grotere aantallen de Dordogne en de Lot bezoeken, zijn niet de eerste die worden aangetrokken door dit land van melk en honing. Wie de eerste mensen zijn geweest die hier neerstreken, is niet met zekerheid te zeggen. Tegenwoordig zijn de geleerden het er wel over […]
Curemonte: dorp met twee kastelen **
Eén van de kastelen van Curemonte.
Graanbeurs
In Curemonte is echter weinig terug te vinden uit deze tijd. Gelukkig is er veel uit latere eeuwen wel blijven staan en hoewel wat jonger is het nog steeds redelijk oud. Zo is er een prachtige graanbeurs uit de zestiende eeuw te vinden. Hier werd eeuwenlang het graan uit de omgeving verhandeld. Deze graanhal is een duidelijke aanwijzing van de economische rol die Curemonte in de regio heeft gespeeld. Dat is natuurlijk leuk om te weten, maar de oude bas-reliefs die hier zijn te vinden, zijn leuker voor het oog. Het zijn er twaalf en stellen het leven van Jezus voor.
Oude huizen
Wij bezochten Curemonte op een mooie dag in mei. Het zonnetje scheen na dagen van regen en de natuur vierde die dag één groot feest. Het gras leek groener en de bomen bloeiden alsof hun leven er vanaf hing, wat natuurlijk ook zo was. Bovendien rook de hele streek heerlijk. Het rook naar het opdrogen van de regen in de warme voorjaarszon.
Met geopende ramen naderden we het mooie dorpje waar de twee kastelen bovenuit staken. Eenmaal in het dorp werden we aangenaam verrast door de prachtige straatjes met hun mooie historische huizen. De kerk heeft een toren waarin je de bellen ziet hangen, wat al heel zuidelijk aandoet. Binnen vind je drie bijzonder altaarstukken.
De entree van de kerk in Curemonte.
Kastelen
De twee kastelen lijken aan elkaar te zijn gesmolten. Toch is dat niet het geval. De oudste van de twee heeft vierkante torens en heet Chateau Saint Hilaire. Het is in de viertiende eeuw gebouwd. Chateau des Plas is twee eeuwen later gebouwd en heeft ronde torens. Je kan er fijn wandelen en als je iets uit het dorp loopt, tref je een oriëntatietafel, iets wat je wel meer ziet in Frankrijk. Een prima plek om de lunch te nuttigen en te genieten van het uitzicht.
Het dorp herbergt een aantal grote huizen die rijkelijk zijn voorzien van allerlei versieringen. Sommige zijn zo groot dat je beter kan spreken over kastelen dan van huizen.
De beroemdste inwoner van Curemonte is Colette. Een schrijfster/ journaliste die in de Tweede Wereldoorlog in het dorpje woonde en daar een aantal vrolijke romans schreef. Dat deed ze om de Fransen een beetje op te vrolijken tijdens deze donkere tijd in de twintigste eeuw.